Bu yazı sadece bir anne olarak kaleme alınmıştır.


Ben öyle her söylenene, her şikâyete akıl süzgecimden geçirmeden müdahil olmam bilesin çocuk. Öne çıkmak gibi de bir kaygım olmadı hiçbir zaman, bilirsin işte yoğun duygular da derin sular gibidir ha deyince köpürmez.


Neredeyse bir yıla yakındır hemen her gün haberlerin paylaşılıyor, sessizce dinliyor takip ediyordum, her sabah umarım bugün daha iyisindir çocuk diyerek. Çarşı Pazar çokça dolaşan bir insan olmadığımdan gerçek yaşamda olan bitenle ilgili sadece televizyonlarda gördüklerim ve hemen evimin çevresi ve gün boyu işyerimin penceresinden gördüklerimdi tanık olduklarım.


Birkaç gündür çevremi biraz daha genişletmiş ve sabahları yarım saate yakın yürür olmuştum ama gördüklerim beni fazlasıyla üzüyordu. Dün gene üstte yok başta yok soğuktan tir-tir titreyen 6-7 yaşlarında sığınmacı olduğu her halinden belli bir erkek çocuk, daha saat sabahın altısı ve sokaklarda. Biraz ilerleyince poğaçacının önünde kaldırım taşlarına oturmuş üç-dört tane daha kızlı-erkekli.


Bu gün aynı yerde bir kız çocuğu… Yüzünü görmedim, başında belki de tüm bedenini örtebilecek büyüklükte bir örtü vardı. Utanıyordu besbelli, gece neyle karşılaştı, sabahı nerede etti bilmiyorum ama daha sabahın körü sayılabilecek bir saatte buz gibi kaldırım taşlarına oturup kalmıştı.


Nereye koyacağımı bilemediğim eller ve anlatması kabil olmayan düşüncelerle eve geldim ve televizyonumu açtım, açtım açmasına da bakamadım, ilgimi başka şeylere odaklamaya çalıştım bir süre olmadı. Gözlerimi kapattım gene karşımdaydı görüntüler.


Gür karakaşlar-gülen karagözler. Seni hiç görmedim, tanımadım, kimin nesisin onu da bilmiyorum ama içim öyle bir acıdı ki küçüğüm, bu acıyı hiçbir şeyi olmadığı halde ancak bir anne hissedebilirdi ama en çok da insan olanlar.


Ve kaldırımda gördüğüm o küçücük çocukların üzüntüsü bir anda senin görüntülerinle bütünleşti, senin için ekmek almaya giderken kör bir kurşuna hedef oldun dediler, kim bilir kaldırımda oturan çocukların akıbeti ne olacak.


Ne olur çocuklara sahip çıkılsın ve bir hiç uğruna ve boşu boşuna canlarından olmasınlar.

……Onlar daha çok küçükler ve günahsızlar….Lütfen çocuklar ölmesinler…….

Hatice AK/12.03.2014