Ne demeli, ne söylemeli insan kendine...Yukarılara çıktıkça görüş alani artar.Fakat ters orantiyla karşılaşır insan yasadigi toplumla. Ne kadar iyi görür, anlatir, insanin onune koyarsan ,kacar insanoğlu. Belkide kactigi doğrular. Belkide istemediği duygular.Kim bilir belkide yasakladığı arzulardir inanmadiği.

Belkide bunalti iyi gelir bize, o duyguyu, o doğrunun farkina varmamiza yardim eder.

Guzel ve hos bir yazı. Tebrikler.

sanat insan yanımızı geliştiren estetik besin...:)


ve sinema... tam merkezinde olmadan mutfağı görebilmek farklı lezzet sunumlarını amatör bir sanat gurmesi olarak değerlendirmek paylaşmak daha çok izleyiciye ulaşmasını sağlamak takdire şayan emek dolu performans teşekkürler değerli Cumali dost..:)

tebriklerim günün yazısına hayata kattığınız cümle güzelliklere..
sevgi saygı selamlarımla..

"Birçok filminde karakterleri, sanat çevreleri içine yerleştirmiştir. Filmlerinde tavrını daima kadınlardan yana koyar. Mizahi ve eğlenceli filmler de yapmıştır.

Papazlar, bir 'sorunsal' olarak dahil edilir filme. Aşkımızın Üstüne Yağmur Yağıyordu, Yedinci Mühür ve Cehennemi Karanlıkta Müzik filmlerinde açıkça iticidirler. Bir Aşk Dersi ile Bir Yaz Gecesi Gülümsemeleri'nde mizahi bir dille hicvedilirler."

Bergman, filmlerinden "Yedinci Mühür" Film, on yıl süren bir Haçlı seferinden vebanın kol gezdiği ülkesine dönerken yolu Ölüm tarafından kesilen bir şövalyenin öyküsüdür. Ölüm’ü bir satranç oyununa davet eden şövalye eğer onu yenebilirse yaşamına kaldığı yerden devam edecektir. Yedinci Mühür, kıyamet tehdidi altında yaşamın anlamını çözmeye çalışan yalnız bir adamın çarpıcı bir portresidir. Film, inanç sistemlerinin erozyona uğradığı, nükleer bir kıyametin gündelik tehdit olduğu 1950’lerin dünyasında insanlığın hangi değerlere sarılması gerektiğini sorgular. Bu özelliğiyle yeni bir tür varoluşçu sinemanın da ikonu olmuştur.

Yönetmenin, en çok inanç, politik ve kadın kimliği, özelikle felsefi boyutlu filmler yapmıştır; her filmi ses getirmiş, en çok ödül alan yönetmen olmuştur.

"Persona" özellikle kadınların kendilerinden beklenen kimlik ve içlerindeki gerçek kimlik arasındaki bölünmüşlükleri) üzerine bir başyapıt. 1966 yılından sonraki sinemayı en çok etkilemiş ve hatta onu bizzat yaratmış olan filmlerden biri Persona. Ama burada örneğin bir Potempkin Zırhlısı ya da bir Metropolis gibi ancak miras kağıtlarındaki yazı olabilecek, yapacağını yapmış sonra da hükmünü uzun zaman önce kaybetmiş bir anlatı göremezsiniz. Bergman'ın Persona'sı, bugün bile tüm yönetmenlerin hayalini süsleyebilecek ve yapıldığı anda tüm dünyanın önünde eğileceği gerçek sinema anlatısıdır. Yapıldığı yıl bir kesimin takdirini toplamakla birlikte çok büyük bir kesim tarafından da acımasızca eleştirilmişti. Ne var ki sonrasında kuralları koyan filmlerden biri oldu.

Bergman,:
August Strindberg
Victor Sjöström
Akira Kurosawa
Federico Fellin
Marcel Carné

Yönetmenlerden de etkilendiğini düşünürsek başarısı ve dehası ortaya çıkacaktır.

Güne gelen analizi yazan yüreği selamlıyorum, kutluyorum




Deman Ronahi tarafından 3/13/2014 10:58:41 AM zamanında düzenlenmiştir.

Yazıyı okuduktan sonra kısa bir sinematogrofik biyografisine göz attım, tek filmini izlememiş olmak kendi adıma üzücü sanırım bir kaç tane seçerek izlemek gerek.Sinemasıyla merkeze kadınları alan bir insanın kadınların dünyasını anlamaya çalışma, sorunları belirleme belki çözümlere gitme gibi bir çok kaygısı olduğunu düşünüyor insan ve bu kesinlikle iyi bir şey.Güne gelen, sinemasına dair pekde bilgimin olmadığı bir yönetmeni ( 2005 yılında time dergisince dünyanın yaşayan en iyi yönetmeni gibi bir ödüle layık görülmesi sinemasının derinliğine dair tekrar bir düşündürüyor bizi) tanıtan bu güzel yazı için kutlarım.