Beklerken II

• 12 Mart 2014 Çarşamba 01:25:24

Görüşürsek eğer , sesin gelmeli senden önce ; yumuşak ve berrak.. Adımla seslenmelisin.Döndüğümde görmeliyim seni ; gözlerin gözlerimde , yüzünde canım gülücüklerin.. Uzattığım çiçeğe uzanırken zarif parmakların, elime de dokunmalısın; sıcaklığı sen de duymalısın yüreğinde utangaç bakışlarını eğerken yere..
Susup kalmalıyız bir an..
“Merhaba prenses”
“Merhaba”..

Ve yürümeliyiz sonra sessizce, yan yana. Kollarımızın açıkta kalan yerleri değerken birbirine,biz daha bir yaklaşmalıyız birbirimize.. İçimizde biriken coşku taşmamalı, sakın!..
Utanırız ve hatta bozarız büyüyü belki..

Ayrı kaldığımız günlere gider gibi koşarak yürümeliyiz yollarda.Çığlıklarımızla konuşmalıyız hâlâ çok uzakmışız gibi birbirimizden.. Dalan gözlerimiz için sorgulamadan birbirimizi,gördüğümüzde de bakmalıyız yüzlerimize.. Ne sen ne ben yürekliyiz biliyorsun. Onun için ulaşamasak yan yana veya karşı karşıyayken bile birbirimize, telaş etme.. Biz yokluktan bulup çıkardık birbirimizi ve biz beceremesek de yüreklerimiz sevdi birbirini..
Belki de bir an susup dinlesek onları, inanamayacağız olacaklara.. Ama yine büyük taşlar koyacağız o zaman bile önlerimize.. Koşmak geldiğinde içimizden birbirimize, onlara çarpıp dağılacağız bin parça.. Ve aklımızı başımıza toplayıp bir yudum daha içeceğiz çayımızdan.. Gözlerimiz derinliklere dalacak yanıbaşımızdan ; “nerede kaldın “ diyeceğiz derinliklerden birbirimize, “Nerede kaldın?!”..

Sen yine yaşamı anlatacaksın bütün sevimliliğinle. Bütün neşeni koyup ortaya, rest çekeceksin bensiz nasıl olduğun konusundaki merakıma.. Üzülsem mi sevinsem mi bilemeyeceğim.. Blöf yapacağım görmeyeceksin ; dudaklarımı gerip iki yanına..

Gün bitecek ve sen tatlı huzursuzluğuna bürüneceksin yine.. Her gidişte, gelişine duyacağım şükranı bekleyeceksin gözlerimde.. “Senin için geldim işte” deyişini okurken ben gözlerinden, “beni sevmeni ne çok isterdim” deyişimi görmemezlikten gelip, ömrümden çaldığını vermek ister gibi uzatacaksın elini yine; Sana dokunduğumda her şeyi unuttuğumu bilerek..

Annemden öğrendiğim duayla – su gibi git su gibi gel- sular dökeceğim arkandan damla damla.. Koşmak isteyeceğim “dur” diyerek. Ne sesim,ne nefesim yetecek.. Ayaklarımdaki bağ, boğazıma düğümlenecek.. Ağlamak da, yalvarmak da , hissetmek de yetmeyecek..

Can gidecek ardından.. Canım gidecek.. Yüreğim gözlerimde, gözlerim ellerimde ,ellerim gökyüzünde.. sesim gelecek; “N’olur gitme”..

Fark etmeyecek..