Uçurum dibi cazibesi nasıl artar ?
Bunca boşluk, tenha haliyle soyut yara açabilmiş midir sol yanda ?
Olurmuş meğer.
Güneşten erken battığımda fark ettim farkındalığımı.
İnsan en çok, acısının çukurunda yanarmış.
Kor bir karanlık, kör çift göz ve hesabı tamamlanmamış bir yığın vicdan muhasebesi..
Ruh tazeliğini kaybettiğinde anlıyor insan. Günü yakalama sevincini, bir tutam da yaşam zevkinin mühimmiyetini.
Bunları yitirdiği an, o uçurum derinleşir gibi oluyor.
Film şeridi mi geçer gözlerden, slayt gösterisi mi bilemem.
Lakin tam o an mahkumiyetin adımı atılıyor uçurum kıyısında. Kıyıda son adım..
Esareti yitirmeli insan.
Yitirmeli ki, mahkumiyeti son bulsun ve şu cümle ne dudaklara kilit vursun ne de dillere kepenk kapattırsın;

’’Güneşten erken batıyorum.’’

-MerveYalçın