kayboldum..
neden uyumaktan korkyrm..uyanmaktan mı korkyrm?
ertesi bir gün daha kaldıramayacak kadar mı korkyorum hayattan..
yaşamak mı istemiyorum hiç birşey..
bu kadar mı acı veriyor hayata bana..
itiraf ettim kendime,gözyaşına boğulup..
peki neden??
nedir umutlarımı yıkan..
beni bu kadar hayattan koparan,hayatın mağmasındayken..
alev alevken kanım ne beni mermer gibi donuk yapan?
bilmiyorum..
hiç bir beklentim yok hayattan..
hayat yok..
zifiri karanlığa olan inanacımı yitirdim..
onu bekliyordum..gelmesini..ardından aydınlığı getirmesini..
ama artık gelmesin..inanmadıktan sonra ben..
ahh...tükendim..tükensem doldurulurdum..ben ne oldum???