hayatımdaki yalnızlığım yuvarlana yuvarlana büyüyen bir kar topu gibi , gittikçe yol alıp daha da büyüyor daha da daha da... geçtiği dereden tepeden heybesine bambaşka duygularda ekliyor. yalnızlığın yanına ne iyi giderse işte .bir tutam keder, bir tutam hüzün, bir parça mavi ve soluk bir nefes... dosdoğru da sürüklenmiyor ayrıca .. yavaş yavaş yolunu uzata uzata. başka yalnızlıklar da ekleyerek ve başka insanlara da acıyı tattırarak..kimi zaman görünüp kimi zaman gaiplere sığınarak.yalnızlık işte her insana zor gelir . ama işte ben acımın içinden çıkamıyorum . hesapsızca boğuşup duruyorum . zamanın iyi gelecegini sanmıştım ,acımı dindireceğini beni dinlendireceğini , yüreğimdeki sancının yarınlarda ayağıma takılacağını da bilmezdim ki..
işte tarif edemediğim bu duygu beni yaşamımdan soyutluyor .parça parça oluyor kederim . parça bölük hayallerim ,hayatlarım .. yağmurun kokusu şu ara ayrı bir yer ediyor penceremin köşesinde. topraksa bambaşka bir yerden haber salıyor gök yüzüme.. .
bir de bana eşlik eden bu şarkılar olmasa . paylaşmasalar ayrılık muhabbetimi .. kim bilir o zaman halim nice olur ? hele de şu son zamanlarda dinlediğim , dinleyip de başa defalarca sardığım şarkılar .. bir yasmin levy , bir farid farjad ... bir de içindem " anla beni: ben asi Fırat , yalnız Ararat ; sen Akdenizsin"
işte bu da acıma yalnızlığıma tuz biber ...