0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
755
Okunma
Fiko, arada direktif vermek için durduğu zamanlar dışında harbiden güzel sesiyle hicaz takılıyor. Derinden derinden ve o kadar coşkun söylüyor ki şarkıyı, bestesi de güftesi de hala kulaklarımda…
“Ölüyorum kederimden, ölüyorum kederimden
El içine çıkmaya yüzüm kalmadı…
Ömrüm hiç gibi geçti. Derdin ne, derdin ne diye soran olmadı…”
Fruko: O zaman toplum polislerin beyaz kaskları varıdı. Fruko gazozun kapağı da beyazdı ve biz onlara fruko derdik.
Şimdi, yıktığımız okulun yerinde Gayrettepe Sürmeli Otel’i var.
Öykümde kullandığım fotoğraf/resim bana ait değil, internetten alıntıdır.
