Güle güle....
Ansızın geldin güzelim, ansızın çekip gittin hayatımdan. Tebessümleri taşıdın yaşantıma gelişinle, sevimsiz griliklerini rengarenk boyadın yalnız günlerimin.

Seninle hayat geldi, seninle can geldi, seninle mutluluk rüzgarları kopup geldi memleketimden, seninle anlam kazandı an.
Günlerim sıradanlığından sıyrıldı, zamanım kara örtüsünü sıyırıp attı omuzlarından, geceme aydınlıklar doğdu beklenmeyen ufuklardan.

Ne çabuk geçti zaman, ne çabuk doldu sevilesi günler, ne çabuk esip geçtin be gülüm.
Alıp başını gittin de, biliyor musun her tarafta hatıralarını bıraktın, takılıp duruyorlar ayaklarıma, ellerime, bakışlarıma, duygularıma.

Çok az kaldın, ama ne çok şey bıraktın, ne çok şey gizledin köşe bucağa.

Yahu, şart mıydı çıkıp gelmek? Şart mıydı monoton hayatıma heyecanlar, sevimlilikler, mutluluklar taşımak? Şart mıydı öpülesi ellerini, öpülesi gözlerini, öpülesi yüreğinin sıcaklığını bu iki göz evimin yorgunluğuna arkadaş bırakmak?

Şart mıydı be gülüm,gidişinin ardından, perdesiz penceremden seyrettiğim bu sevimsiz şehrin, çirkin karanlıklarına yaşlı bakışlarımı yaren kılman.

Alt kattaki komşularımız rahatsız olabilirler diye terliksiz geziyorduk ya evde, bu gece yapamadım be gülüm. İlk kez çıplak ayaklarım üşüdü, ilk kez karnıma ağrılar saplandı. Sen, evimin sıcak yüzüydün gülüm. Sensiz her şey soğuk, her şey sevimsiz, her şey sıradan.

Karnım aç, mutfağa girmek istemiyor canım. Biliyorum, en son yıkadığın bulaşıklar duruyordur lavabonun yanı başında, çaydanlığın bıraktığın ocak üzerinde mazlumca boynunu bükmüş beklemektedir.

Her taraf pırıl pırıldır şüphesiz, tüm raflar düzenlenmiş, tüm karmaşıklıklar hizaya sokulmuş,tüm sevimsizlikler sevimli hale getirilmiştir maharetli ellerince.

Biliyorum, sen şimdi yemek de yapmış, bir yerlere saklamışsındır. Bir korku var içimde, buz dolabını açamıyorum, senden kalan bir dilim ekmek, bir parça peynir, bir bardak su ile karşılaşmaktan korkuyorum.

Ah be gülüm!...

Neden geldin, neden gittin?

Kokunu bıraktın evime, sesini bıraktın, hayalini de. Seni bıraktın, sevgini bıraktın, insanlığını bıraktın, sonra da alıp başını gittin işte zamanın bir sevimsiz anında.

Gitmeseydin keşke, hep burada, hep yanımda, hep bakışlarımda, hep yüreğimde kalsaydın.

Yok yok!...Sen zaten hep yüreğimde oldun, her zaman da olacaksın...

Of of!...

Yatak odasına da hiç bakmak istemiyorum.

Bilirim, bir usta ressam estetiğinde düzenlemişsindir yatağımı. Yastığım ve yorganım, iki sevdalı aşık misali sarmaş dolaş, kucak kucağa uyuyorlardır öylesine sevimli.

Ve,
hayalin geziniyordur dört bir yanında bu küçük evin.

Ah canım!... Güzelim, bir tanem, hayatım, varlık sebebim. Düşünüyorum da, hep ben olmuşum seni bırakıp giden, hatıralarla baş başa, koyun koyuna kalan ise hep sen olmuşsun. Gidişlerimin ardımdan baka kalan ve usuldan usula göz yaşı döken hep sen olmuşsun. Ben, hep yeni anlarda, yeni dünyalarda, yeni hayatlarda meşgale bulmuşum; seni unutmasam da, öyle duygu fırtınalarının esintilerine kapılmamışım en azından.

Oysa şimdi, ilk kez bırakıp giden sen oluyorsun, ardından boyun büken ise ben. İlk kez, yüreğime ateşler düşüyor gidişinle, ilk kez gözlerimde yağmur bulutları otağ kuruyor. İlk kez sensizliğin acısını bu kadar derinden ve etkili hissediyorum be gülüm.

İlk kez hayatımdaki yerinin derinliğini bu kadar yakından fark ediyorum. Sensiz bir hiç olduğumun realitesi ilk kez bu kadar acımasızca çalıyor kapımı.

Şimdi daha iyi anlıyorum ki; sen olmayınca ben kocaman bir hiçim hayatım.

Duygularımı asla belli etmediğim için sitemlerin olur ya bana, aklıma o anlar düştü şimdi. Keşke dedim, keşke burada olsaydın da, gönlümden sökülüp gelen ve bakışlarımda hayat bulan hüznün fotoğrafını görebilseydin.

Böyle işte gülüm...

Gidişin, kocaman bir yıkım getirdi hayatıma. Yarın, her şey bir başka olur mu, hayat monotonluğuna döner mi, gözlerimdeki serin esintiler diner mi bilemiyorum. Bildiğim, yokluğunun zor olduğudur, sensizliğin kedere yoldaş kılındığıdır.

Ne yazmalı?

Keşke gelmeseydin, hayatımı renklendirmeseydin; sıcacık bakışlarınla, güzel tebessümünle, doyamadığım insan yanınla basit hayatıma anlam katmasaydın.

Ve,

gitmeseydin be canım...

Gitmeseydin yoldaşım...

Gitmeseydin hayat arkadaşım...


Bir tutam hayat-28.02.2014-Azerbaycan