TESLİMİYET

• 25 Aralık 2006 Pazartesi 17:50:48

DOSTUM
Teslimiyet

Söz ver bana, bırakma beni dostum, ne yaparsam yapayım, bırakma..
Tut elimden, bırak ağlayayım, sorma nedenini sadece üzül benim için ezberlediğim cümleleri söyle teselli için ya da sus, sadece bak bana, ağlayamam gözlerinde belki de daha çok ağlarım-ağlatır gerçek. Hayattaki tek gerçek sensin dostum, tek gerçek gözlerin..
Derin, ama çocuksun gerektiğinde gururu bırakıp ağlamayı ve ufacık bir şeye kocaman gülmeyi bilen..
Taşıyamıyorum kendimi.
Parçalandım dostum, herkesteyim.
Çığlık çığlığa kayboluyorum, sadece sen duyuyorsun.
Dövüşecek kimse kalmadı kendimden başka. Ve ne sen ne de ben yenemiyoruz işte beni.
Geçtim kendimi, şüphelerimi, çelişkilerimi bazen seni bile yargılıyorum. Bırakıp gidersen beni bir gün nedensiz, herkes gibi.. Ama bilirim nedensiz gidenlerin nedenleri büyük olur. Söylenemeyecek kadar büyük. Bu kadar büyük bir hata yapsam bile asla unutma benim de başta senin gibi olduğumu. Kolayı seçersem bırakmak kolaydır diye ve anlarsam kolayların bazen doğru olmadığını çek çıkar beni yalan kolaylardan. İlk tanıdığın beni unutmamamı sağla. ‘sen bu değilsin’ de bana defalarca.
Söz ver bana dostum, bırakma elimi en zor yolda. Gözyaşlarım kadar yakın yakıcı korkularım, bırak aksın.
“beni bana bırakma” arkadaşım.
Söz ver , beni bırakma.

GİZEM KÜÇÜK