Yine sana mektup yazarken buldum kendimi…
Son aylarımız, son günlerimiz, son saatlerimiz…
Bir daha seni göremeyecek olmak korkutuyor beni. Yanımda olmasan da varlığını hissetmek müthiş bir duygu. Ama sen maalesef beni anlamayacaksın. Bu duyguyu tatmanı çok isterdim. Ama neyse hayat işte bu. Ben hala senin yanındayım. Seninle yürüyorum bütün yolları sana bakıyorum. Sen farklısın.
Merhaba diyorum her sabah sana seninle başlıyorum güne seninle ağlıyorum zaten bir de.. .
Sonra aynı geceye uyuyoruz beraber seninle aynı gece..
Seninle uyumak ne güzel duygudur… Kim bilmek istemez ki. Sabah uyandığımda görmek yanımda…
Bir kere sarılmak mesela… Öpmek yanaklarını ya da avuç içlerini…
Ben seni unutmak için çıktığım bu yolda yine seninle baş başa kaldım. Çünkü benim yanımda kimse yok. Senden başka kimsem yok. Seninle bu yolda hiç yürümesem de senle yürüyorum aslında çünkü bu yol sana çıkar. Yolun sonunda beklersin sen beni, ellerimi ….