Maymunlar Cehennemi

• 20 Şubat 2014 Perşembe 20:20:02

(Benim doğduğum yerde önce ayağa sonra başa bakarlar. Hiç gerçekleşmeyecek gibi beklenen hayallerin gerçekleşmediği köhne bir çıkmaz burası. Kokuşmuş evlerden dışarı saçılan boş beyinli insan yığınları kaplar kaldırımları. Eli odun tutmuş her sözde delikanlı bir köşebaşını tapular, ardından yiğitlik öykülerini anlatır. Leş kokan fikirleri ağız kokularını bastırır. Her evde bir ayna ve kendilerinde de hiç bakmadıkları aynaları vardır insanların. Kanlarını kaynatan sivriburun ayakkabılar korkaklığın seslerini kucaklar. Parmaklarına sırnaşan tespihler -elin karısına kızına- sallanır. Çoz azıdır içinde bir hayali tekrar tekrar saydıran.

Eğer yeniysen burada erkek olarak; mertliğe yeni bir boyut kazandıran sivriburun, kumaş pantolon ve gömlek kombinesi ile ağırlanırsın ilkin. Hemen ardından yayık ağızlar korosu seni selamlar. Yersiz karşılaşacağın soruların kurbanı olmama olasılığın yok gibi bir şey. Çünkü vereceğin cevap ne olursa olsun doğru kabul edilmeyecek. Bu sokağı elde tutan yapmacık yargıçlar senin değerini biçecekler elbet kendilerince ve kendilerine hiç bakmadan.

Eğer yeniysen burada bayan olarak; adımlarına bakılmaksızın herkesin ağzına sakız olacaksın demektir. Kendi anası ve bacısı dışında her karşı cinse şehvet odaklı bakan bu it sürüsü senin adını ağızlarına takıp dolaştıracaklar o sokaktan işte şu mahalleye. Ve sana kirlenmiş olarak getirecekler özürsüz, pişkin ve yüzsüzce. Bu ahmak sürüsüne bir çoban bulunamayan bu yerde yaşamak mı yoksa ölmek mi en iyisi?...)

Bahsi geçen düşüncesiz kendini beğenmiş sokak serserilerinin bayanlara bu denli yaklaşımları vicdanı olan herkesi oldukça rahatsız eder. Etmiyor mu sizce? Bunu bayanlar anlar, kız kardeşleri olanlar anlar ve annelerine saygısı olanlar anlar. Öyle hakaretler var ki edilmeye kalkılsa yeryüzünde mürekkep kalmaz. Bir kelimelik bir hakareti dahi anlamış olsalar, gocunsalar, üstlerine alınsalar, az da olsa gurur yapsalar, yapabilseler anlayacaklar yaptıkları yanlışı ama işte bizi onlardan ayıran fark burada devreye giriyor. Hayvanlar, insanız. Anlayamıyorlar, anlıyoruz..

Çöplüklerin arasına gizlenmiş ruhlarını bir sıyırsalar bedenlerinden bilecekler. Bilecekler doğruyu. Edebi. Irzı. Namusu.

Ama ne gezer.

Bahsettiğim şu köpeklerin tasmalarına zehirli iğneler yerleştirmeyi isterdim. Böylece istediğim yerde süründürebilir canım istediğinde de işlerini bitirebilirdim. Bazen dünyanın tek hakimi kendileriymiş gibi yürüyen saygısız züppelere haddini bildirmek istiyorum belimde bir silahım olsa diyorum işte şimdi olsa çıkartıp vuracağım. Onlarda olan potansiyel bende yok mu? Hayır. Var hemde fazlasıyla. Lakin aynı zamanda onların sahip olmadığı bir çok şeye de sahibim. Onur, şeref, haysiyet, namus, ar, edep, acıma duygusu, ahlak... Evet var! Eğer bu yazıyı okuyup onlardan biri olmadığınızı düşünüyorsanız bunlar sizde de var. Bende bir de şu var hani diyorum ya çıkarıp silahı vurasım geliyor diye. Ben müslümanım. Allah’a ve yasakladığı şeylere riayet etmeye çalışırım. Ve cezalarını benim değil O’nun vereceğini biliyorum. Korkuyorum ama onlardan değil. Sadece ve sadece Allahtan. Eğer Allah korkusunun küçük bi kısmı bile onlarda olsa bütün bunları yazmaya bile gerek kalmazdı.

Bahattin BERKDİNÇ

Bir söz;
"Annelerinize olan saygınız bütün kadınlara yansımalı."