- 707 Okunma
- 7 Yorum
- 0 Beğeni
DENEME
Büyümeye başladığımı farkettim; canımı sıkar oldu artık yağmurda ıslanmak,daha az hayal kurar oldum,yarını umutla değil endişeyle anar oldum.
Gerçekleri anladıkça,o sıkıcılıkta boğulmaktan hiç kimse alamıyormıuş meğer kendini.Her ne kadar daha çok bağlanılsa da hayata,renkler yerini zamanla siyah-beyaza bırakıyormuş.
Zevkle yaptığım pek çok şeyi yakıştıramaz oldum artık kendime.Mutlu olduğum zaman umarsızca çığlık atamaz oldum,sakızımın balonunu kimseye aldırmadan patlatamaz oldum.Üstüne üstlük bunları yapanları bir de ayıplar oldum.Kısacası artık büyük oldum.
En son ne zaman kim daha yükseğe çıkacak şirinliğini içeren salıncak yarışına dahil olduğumu,ne zaman çamurdan yemekler yaptığımı,ne zaman o dünyanın en lezzetli yemeklerini ebeveynlerime ikram etme lütfunda bulunduğumu ve en son ne zaman çocukluğuma ait heyecanları tatığımı anımsayamıyorum artık.
arkadaştık bir zamanlar.Aramızdaki tek husumet ’Ebe ben değilim bu sefer’ masumluğuna aitti.Oysa artık geri dönülmez kavgalar var hayatımızda.
Bilmezdim,büyümek isterken her şeyin bu denli tatsız olacağını.Anladım.
Artık geri dönmek istesem de başaramayacağım bir noktadayım.Keşke demek saçma,anladım ki keşkelerin işe yaramayacağı bir dünyadayım.......
YORUMLAR
Çocuk bazı tepkilere umarsız kaldığı sürece çocuktur, masumudur, şirindir yani en güzel çağdır çocukluk. Lakin insanlar bazı evreleri aşmak zorundadır; doğar, büyür, gelişir ve nihayetinde yaşlanıp bir yerde hayata son verir.
Yazıda karamsar bir hava hakimdi ama olgunlaşmanın verdiği bir karamsarlıktı. Unutma hayat paylaşılınca güzeldir.
Sayın Olgun hocamın dediği gibi "Hiç birimiz bilemedik ki"
Okumaya değer bir yazıydı ve teşekkürler.
Sevgiyle
Büyümek küçüken bir an önce büyümek ister insan büyüdükten sonra hayatın hiçte kolay olmadığını büyüklerin sandığımız gibi özgür olmadıklarını hata düşüncelerini bile özgürce dilendiremediğini öğreniriz .
Çocuken çıkarsız ,koşulsuz olan sevgilerin dostlukların nasılda karşlılıklı çıkar ilişkisine döndüğümüzde arka sırada saçımızı çeken okul arkadaşımızı bile özler oluruz
Büyünce ne kadar yalnız oludğumuzu fark ederiz en kötü yanlarından biride bu sanrım birde çocukken oyunlarda canımızı sıkan arkşalrımıza yada canımızı yakan arkaşalrımıza kızgınlığımız o an içindir çünji sadece kızmışızdır ama büyünce kırılız ve kırılan bir şeyi yapıştırsan dahi çatlaklardan hep su sızar hayat bir savaş
bizler birer savaşcı umutlarımız ,geleceğimiz düşüncelerimiz için savaşan savaşçılar
tebrikler içinizdeki çocuğu ne olursa olsun öldürmeyin en yakın dostalrınızdan biri odur çün ki
sevgiyle kalın