bir zamanlar hiç sevmediğim birisi vardı.etmediği kötülük kalmamıştı bizlere.yalan yanlış sözlerle bize sataşır,sayesinde karakollardan beri gelmezdik...bilirdim ki her tartışmamızdan sonra çarşıya doğru koşarak gidiyor...derdim ki evdekilere gene karakola doğru gidiyor,birazdan eve polisler gelecek...
gerçekten de on ya da on beş dakika sonra içi polisle dolu araba kapımızda dururdu...neler anlatırdı bilmem onlara ama haydi hepimiz karakola...
bu her tartışmamızda tekrarlanan bir olaydı...ve yıllarca böyle sürdü gitti...
bir gün eve doğru geldiğimde kapımızın önünde bir kalabalık gördüm...yan komşumuz ölmüştü...hani bizlere yıllarca kan kusturan,karakollarda,mahkemelerde süründüren...
hoca ellerini açmış dualar ediyor;
-merhumu nasıl bilirdiniz?diye soruyordu...
nasıl bilecektik yani...fenaydı herif işte...
-hakkınızı helal ediyor musunuz?diye sormaya başladı hoca...
düşündüm biran...dilim dolanmıştı sanki...yaptığı kötülükler gelip duruyordu gözümün önüne...
kalbimden gelmedi,dilim söyleyemedi o iki sözü...
-helal olsun! diyemedim...
penceremden bakıyordum aşağıda olan biteni...
dualar edildi...merhum cenaze arabasına taşındı...ebedi yolculuğuna doğru gitti...
VE BEN BİR DAHA ASLA SEVMEDİĞİM,NEFRET ETTİĞİM İNSANLARIN CENAZE TÖRENİNDE BULUNMADIM...

candan
16.2.2014
pazar-01.33
izmir