Uğuruna inandığım şirin böcek seni her yakaladığımda oh be bugün şanslı günüm derdim. Kırmızı yarım küresinde siyah benekleriyle bitkilere çiçeklere konup hızlıca uçarak şov yapan uğur böcekleri, nasıl da özlüyorum bir bilseniz sizleri.

Çocukluğumdan beri nerede rastlasam heyecan duyduğum sevimli şirin uğur böcekleri, renginin kırmızı oluşumu çekerdi beni yoksa o uçuşlarımı ..?

Yaz mevsimi geldiğinde bahçemizi adım adım arşınlardım, onları bulmak için. Bitkilerin ,çiçeklerin arasında ararken babaannemin bitkileri ezeceksin ne arıyorsun orada bağırmasıyla irkilir tekrar aramaya devam ederdim. Bulur bulmaz cebimdeki kibrit kutusuna toplayıp, bahçemizin kuytu bir köşesine çekilip, kibrit kutusunu yavaşça açardım, avucumun içine döküp tek tek sayardım. Kanatları bacakları da yok olurdu kutuda sıkıştıkları için ,bende öldüler diye çok üzülürdüm. Saymaya devam ederken kıpır kıpır olurdu uğur böceklerim ölmemişler diye de çığlık atardım. Avuçlarımı pist yapıp, kırmızı pilotlarımı seyrederken çok hızlıca uçuşurlardı.Pes etmezdim beni kandırdıkları için, akşama kadar o güzelim çiçekli, meyveli ,sebzeli bahçemizde yeniden uğur böceği avına çıkardım. uğur böceklerini ararken bakla çiçeklerine dadanan beyaz kelebekleri görünce onları yakalamaya çalışırdım ellerim tozlanırdı vaz geçerdim. Bahçemizdeki doğal oyuncaklarım ve bez bebeklerimle geçen çocukluğum , nasıl mutlu bir çocukluk yaşamışız meğer.Uğur böcekleri, kelebekler, ateş böcekleri, bal böcekleriyle ansızın uçan o masum yıllar. Sorsak kaç cocuk uğur böceklerini toplayıp oyun oynamıştır acaba.En acısı da betonlaşmadan dolayı da o şirinlerin nesilleri de tükeniyormuş ,geçtiğimiz günlerde bir dergide okuduğumda içim sızladı.

Evet uç uç böceği, annem bana terlik pabuç alacak, annem de yok babam da . O güzelim bahçemizin yerinde rüzgarlar bile yok soğuk betondan başka...

Şirin uğur böceğim, ben seni gene yakaladım ve sakladım, sen hep yaşayacaksın biliyormusun..? sayfalarımın arasında...

Oya Gedik