Sana bir şey söyleyeyim mi?
Hayatın gitgide yalınlaşıyor ve öze yaklaşmakta.
Çer çöp namına ne varsa atacaksın, uzaklaştıracaksın merkezinden..
Sen sana yetenlerle yetinecek, yola devam edeceksin.
Bencillikse bencil olacaksın, paylaşmayacaksın özellerini özelsiz özensizlerle..
Sen kayaları avuçlayacaksın, tırnaklarını bu uğurda parçalayacaksın gerektiği zaman gerektirdiği yerlerde..
İnsanlar, olaylar, hayatlar kavramının birleşmiş kopmayan yapısından öyle bir özüt çıkaracaksınki; ona sığınacak, onunla yatıp onunla kalkacak, ona sırtını yaslayacaksın..
Amaçlar, hedefler, umutlar, yarınlar, onlar, bunlar, şunlar demek varken sen gidip kimsenin hayatına bodoslama karışmayacak, şöyle köşesinden bile bakmayacaksın..
Şükretmeyi bileceksin.. Aldığın derslerle birlikte..
Yaşayacak ve işe yarayacaksın.
Kendini, fendini ciğerini bilecek, zayıflıklarını güç bombardımanına tutacaksın.
Her şey paylaşılmaz.
Herkes paylaşılmaz.
Acılar asla paylaşılmaz! Kendine saklayacaksın.

(Değerimi bilmeyenlerle yollarımı ayırıyorum. Hem de kesin ve keskin çizgilerle..)

Yeter bu kadar ekstra millet külfeti..
Sen SANA yet!
Tüketme
Azar azar hayatına yay güzellikleri.

Kaybetme
ve
Kaybolma!