Çok içten buldum diyecektim ki yazının başlığını hatırlayıp gülümsedim. Çok doğal buldum ayrıca.
İnsanı rahatlatan masaj yapan bir yanı var bu yazının.
Güne çok yakışmış. Tebriklerimle. Sevgiler.

İyi bi noktalamaydı cancağızım...

Artık değişen bir şey olmadığını gördükçe ben de zaman zaman kabuğuma çekiliyorum.
Laf laf laf...

Çözüm yok


değişim yok

hep aynı
hep aynı

...................

Nefis, harika bir deneme olmuş.

Oyh çabucak bitti, ımhhh nefis.

Dün gece okudum yazıyı, okumaya çalıştım demeli belki de.. Yorum yazacaktım ki ne yorum:


"çığlık!"


'tan fazlasıydı oysa. Nâzım'ı hatırladım. Kendine yakıp yandığı dizeleri düştü aklıma, bir Nâzım dili var diyemem elbet akla düşürdüyse diyorum. Sığ karanlıkta duyulduğu olmuş muydu acaba. Ben menekşe'den dem vururum öteki sarı lâle'lerden.. Bais başka belki ama dili aynı olunca, donakalmak meselesi rücû bulur..


Ve.. Bir şey söylemek istediğinizde "yazık.." diye geçiriyorsanız içinizden ne etmeli? Biliyorum ki bu yazılan cümlelerin sâhibi herkes. Herkes'in dilinden var bir pay. Yazık dediğim, işte öyle. Benim çâre bilmez derdimi bilmek mutlu eder mi seni ya da senin iflâh olmaz kederini duymak mutlu eder mi beni.. Bunun gibi, dünya yansa azdır kendine. Dile gelişi eksiksiz diyorum bunun için..



Teferruatına ilişkin çok cümle sarf etmenin gereği yok kanımca, kalem fotoğrafı öylesine eksiksiz şekletmiş ki gaf ötesi olmaz gayretimin adı. En çok geceden aklımda kalıp hâlâ okuduğumda hisettiğim şey en çok hayranlık duyduğum yeti belki de..


"Birkaç cümleyle söylenilmesi gereken her şeyi tek çırpıda söyleyebilmek.."


Bu belki de bu sayfanın üzerinde durulması gereken en mühim niteliği. Kutlarım sözcükleri hissedişe değil herkes her şeyi hissedebilir. Ben katil değilim ama öyle ân olur ki katil olasım gelir. Mesele dile getirme biçiminde. Biz kalemler bunun için kutlamalıyız birbirimizi bence..


Sencesi, oncası..her zaman başka başka olabilir. Şimdi bencesindeyim sâdece..


Kutlarım..


Sevgiyle kalın..








**Havin_** tarafından 2/12/2014 5:01:16 PM zamanında düzenlenmiştir.

Bu kısa ve dolu yazının bendeki çağrışımları..hatırlattıklarıdır

Nefs dışarlıklıdır daha çok..dünyaya bakar, fani lezzetlere, geçici heveslere meyyal..kolaya ve rahata düşkün..

mahiyetinde ilahlık taslayacak kadar kendini sevme..enaniyet barındıran..

İnsan, özden geleni nefsine rağmen yapmaya gayret eder..

Bir müddet sonra ikisinin söylediklerini karıştırmaya, nefse ait olanları allayıp pullamaya başlayan düşmanlar peyda olur..ki en azılısı başka bir gücü olmadığı halde nefsi çok iyi tanımaktadır..etrafından destek bulması hiç de zor olmaz

Mücadele zorlaşır, nefsin baskısı ağırlaştıkça öz geri çekilir ve insanda öfke birikmeye başlar..insanı asıl yoran...diye devam etmek isterdim ve lakin lafı uzatmamalı.

Nefsten gelenle özden gelenleri ayırdedemez hale geliyoruz..neden diye sormadım farzedin :)

Özden gelenleri muhafaza edip, yenilemenin yolları olduğu halde köhneleşiyoruz..nasıl diye sormadım farzedin :)

Başımıza gelen olumsuzlukların asıl dilini anlamakta zorlanıyoruz..

Öz, özden gelenleri kolaylıkla tanıyabilmesi gerekirken hissetmekte parazitler oluşuyor..keyfiyeti ve hikmeti ne ola ki..diye sormadım farzedin :)

Bütün bunları umutsuzluk, umursamazlık, yılgınlık ve ardınca gelen kelime ve cümleleri okuyup sizinle olan bağlantısını kuramadığımdan belki yazıverdim.

İç'ten selamlarımla :)

Bize dairdi, farkında varamadığımız olgular, düşüncelerdi.

Çokça insan hallerin analiziydi, çokça tercumandı ruh hallerimizin...

Yüreği selamlıyorum, her zaman ki gibi beğeniyle okudum

Okumayı azaltıp yazmayı çoğaltmak.Benim içimde de bu yazma isteği her zaman diri.Aklımda farklı farklı konular var ama bunları yazıya dökmeye sıra gelince gevşiyorum, konsantre olamıyorum.Yazmak beni mutlu ediyor.Yazmak güzel.Senin yazın da güzel olmuş.Tebrik ederim.

Ben de...
Diyerek kapatmak isterdim yorumumu.fakat o kadar paylaştığımız hissiyat var ki yazınızdaki insanla. Çok konuşup çok susan insan da olur mu diye düşünenler olabilir. İnanın insan öyle bir hale geliyor ki ,konuşunca çok konuşmuş,susunca çok fazla susmuş ve bağırınca haddinden fazla haykırmış oluyor.
Şu kısacık ömürde ne vakit huzur dolacak yüreğimiz.ve bu saadetin önündeki engel aslında biz miyiz? Diye düşünürüm değerli yazar.
haklısınız ; insan tartışmayı sever.Zira yaradılışında kibir var. Karşısındakini geçmek ve üstünlük için olan tartışma her zaman hüsrana sebep olur. Kim hakkı ve adaleti bulmak için sorar ise o mutluluğa ulaşabilir.
Kim galip gelmek için konuşur ise o her zaman hüsranın pençesindedir.
Kısa ve özlü yazınız sebebiyle sizi kutlarım.
Selam ile.

az konuşuyor çok susuyorum... Tebrikler Denizce ama sus/ma olurmu?

bence paralel evrene geçişin son demleri bu olsa gerek.( gündemdeki paralellikle karıştırılmasın lütfen:) ) insanlar, hayatlar, renkler, olaylar, kitaplar sıradanlaştığında ve fani bedenin içindeki sonsuzluğu haykıran ruh bu sıradanlığa isyan ettiğinde, o korktuğunuz şey ortaya çıkacak sanırım. ama gerçekten korkutucumudur yoksa insan bilmediğinden mi korkar orasını ben de bilmiyorum. :)

Elinize sağlık..

Ümitsizliğe kapılmak istemiyorsan, maç bile seyretmeyeceksin...

O, onun malını çaldı. O, onun golünü çaldı. Hakem düdüğü çalacaktı, çalmadı.
Milletin karnı zil çalıyor haberlerde tık yok.

Şeytan diyor gir içine tv.nin...

Bitir işini.

İyisi mi keyfine bak gülüm,

Yazı kendi içinde öyle kuvvetli ki…
Adeta oyuncu – seyirci ilişkisi mahiyetinde.


Hayat insanları rollere büründürür. Bizler ya oynar yahut izleriz. Birilerine bir şeyleri inandırma ve ispat etme etkeni olmayan kişi ise, etrafta bakan seyircisi olduğuna aldırış etmeksizin doğal hâline bürünür. Bunun neticesinde bir çaba sarf etmez, sarf etme gereği de hissetmez. Bu onun bir şeyleri yok saydığı anlamına gelmekten ziyade, tek ve aynı hassayı önemsediğini gösterir aslında.

Bu kıymetli bir algılayıştır. Kendini farklı roller sergilemek zorunda hissetmeksizin hem de…




“İlkelliğin samimiyetine indirgedikçe duygularımı”

Bu cümle yazının en dikkat çekici cümlesi bence. Bu artık bireysel kimliklerden ve kendine özgü tüm farklılıklardan ayrılması kişinin.


.Ve öz’e göz olması





~~


Okudukça daha da anlam bulan böylesi bir yazı için teşekkür ederim.




. Sevgi ve selâm rengiyle.

bak

yazı güne gelmiş

tebrikler

imle

Bunun adına yetişkinlik diyorlar birtanem.Büyümek.Hayata ve insanlara baktığın göz nasıl değişiveriyor değil mi bir anda.İşin ilginç yanı nedir biliyor musun ? Daha genç yaşlarında her ne yaşamışsa bireyler, belli bir yaşta aynı yerde toplanıyor duygular, algılar, bakışlar, düşünceler... tek payda altı oluveriyoruz.

Samimi, içten düşüncelerine katılmamak ne mümkün.Tekbir konu dışında.Okumak her ne olursa olsun, o beni bırakana dek bırakmayacağım tek gerçeğim.Bütün olumsuzluklara, beni üzen gerçeklere, isyanlarıma, direnç gösterdiğim olgulara karşı tek savunma mekanızmam.

Ona adadığım sürece kendimi sanki yaşamak daha bir kolay ne bileyim.Belki kaçmak, belki yaşamdan memnuniyetsizliğin tesellisini başka ruhlarda, dünyalarda bulunabileceğinin sanılması.Ki çoğu zaman da öyle oluyor zaten.Bazen sanrı evet kabul de.
Ama bildiğim tek bir gerçek varsa onlarsız yapamayacağım.

Ve bugün bakıyorum da geriye, tam olarak hatırlayamasam da çoğu kitap cümlelerini hatta roman şeklinde olanların karakterlerinin isimlerini bile hayatıma katmış oldukları artıları minneti bile kitaplardan ayrılmamam için en büyük gerekçe.


Çay demledim hadi gel içelim :)))


Kutlarım değerli yazını ve yüreğini.Her dem sevgimle.







Şükran AY tarafından 2/12/2014 7:50:24 AM zamanında düzenlenmiştir.

Aynı da benim ruhum
Ve onun çatışması.
Candy crush mı;)
Tebrik ile
Sevgiler

:)


Tebrik ederim,

Ruhsal açılım demek geldi içimden. Hem anlatım, hem de duygu yönünden çok kaliteli buldum.

Bi yandan okudum, bi yandan gülümsedim okudukça da.. tatil sana yaramamış diyerek en gıcık olduğum şeyi yaparak başlıyım. Napıyım, seni gıcık etmeyi özlemiş olamaz mıyım. Bak “özlemek” kelimesini havaya gireceğini göze alarak kullandım, biraz da korkumdan modifiye ederek. Aman iyi ya, eksik işte sen olmayınca defter az biraz sanki..

Hımm ne diodum :) biraz acımasız modla yazmışsın. Kendini övmeyi de ihmal etmemişsin gözümden kaçmadı (en azından genç olamdığını kabul etmişsin :P ) tiryakiliğe yatkın bünye konusunda ise, neyse biraz konuşmuştuk..anlarsın anladığımı seni..aynı dilden bir konuşmuşluk var ya yazıda, çok şey yazasım geldi.

Ya inan ki tüm cümlelerin kısa kısa ama çok nasıl diyim, sanki böyle herkese hitap ediyor gibi, yani öz.. İnsanlardan hepimiz şikayet ediyoruz da cemrem, peki doğru kim.. yani herkes şikayet ediyor peki kimden?? Demek ki gerçekten insan kendini göremiyor. Bu aralar en çok istediğim şey sanırım kendimi görmek. Ama böyle oluyo biliyo musun, ki biliyosun ki yazmışsın. Yani ümitsizlik insanı umursamaz yapıyo, hatta konuşmak bile istemiyosun bi zaman sonra. Ama kabullenmek bilmem ki doğru çözüm mü? :(

Okuma konusunda ise ben yazdım dedim buraları :) hatta inan ki biz yazdık, hepimiz. Tartışanlar devam etsin ama bi şey diyim mi..ki daha ne diyim bilemedim ama neden bu kadar uzattım çünkü beynim sulandı sanırım ve darmadağın konudan konuya atladım, ne yazdığımı bile bilmiyorum :) bi arkadaşım, hani o kitap gibi konuşanlardan… saçma bilgiler ansiklopedisi gibi. Yani her şeyi aklında tutuyo ama gereksiz sanki. Çünkü önemli şeyler puff! Sanırım kıskançlıktan dedim böyle. Dur aslında aklım nurcan’da, ona yazmak için girdim, gelmiş diye. Burdan da çıkamadım işte görünce. Sen de hoş geldin :) kutladım cemrem…

Yazınızda kendimi de buldum,çok güzeldi,saygımla.

bağırmamak için kendimi zor tutuyorum, bazen de tutamıyorum.
Çok bağırıyorum.
Çok gülüyorum.
Çok konuşuyorum.
Çok susuyorum.


...

ne kadar çok azalmışsın şair

yağmurun eksik


gökyüzüne küsmek sana göre değildi oysa...

Of!...
Çok ağır bir yazı olmuş.
Sadece şunu söylemek isterim ki;
buradan bakıldığında,
hiç yazdığın gibi gözükmüyorsun Deniz-ce.
Hayatın griliği karşısında,
kelimelere yansıyan aksin,
gökkuşağı renginde olmasa da,
çoğumuzdan daha renkli, daha sıcak.
Kendine haksızlık etme diyorum.

yoksa aklımızı mı kollamalıyız?

hoş bir anlatımdı. saygıyla...

Yorgunlık falan yine de neyse, yıkılmaışlığı yaşama benim gibi.
Güncel ve siyasal konularda da geyik yaparak yaz.

Getyk yapmak: İşi alaya alarak coşkulu bir dille karşılık vermek.

ah

ah!

okurun mukaddes Cuma'dan

üç gün öncesinde ne günahı vardı?

yazar evet elinde kalem hep yazar

ama sonuçta Okur'un okumak için bir çaba sarf etmesi lazım

yazar

yazarak rahatlar

ve sonrasında Gün'e bakar

geceye kalan ruhunu uyandıran bahar havasında yürüyüşe çıkar...

yazı

elbette güzel ama

okuru da bu güzel havaların

mahvetmesi için müsaade et

ki

güneş anlamlandırsın kendini

sonuçta,

yazılan hemen asılmamalı sayfaya

bir gün şiir

bir gün yazı olsa

derdi

annanemin halasının kocasının hoca efendisi ki

elleri titredikçe

kim kitabı oynatıyor diye bahçede ağaçlara söylenirdi

tebrikler

imle



okur hep okuyamaz ki

bakıyoruz, görüyoruz ama konuşmuyoruz ve tartışmıyoruz...

e hata ediyoruz...

bu durumda korkmakta haklısın

ki

arkamızı kollama işi mecburi istikamet oluyor Denizim...