Yürek bir kere tutuşmaya görsün,alınan her nefes onu anar durursun...ansızın bölünür uykuların , içinde tarifi imkansız duygular depreşir durur artık. .adini andığında , aklına geldiğinde , hayaline düştüğü anda kalp çarpıntılarının önünü alamazsın.Çırpınırsın haykırmak istersin avazın çıktığı kadar, anlatmak istersin birine birilerine halim nicedir diye,anlatamazsın.Anlayamazlar....Rüyaların onunladır artık , her gece tekrar görmek için dua edersin yüce Tanrıya ve duaların kabul gördükçe şükredersin. Bazen Leyla’dır adı bazen Aslı Yusuf’un Züleyha’sı Kamber’in Arzu’su ve Sen... Hep ayni değil misinizdir? Ne fark eder birileri cağlar öncesinden yaşamışsa , zamanın önemi yoktur artık. ..yürekte başlayip son nefeste bitmiştir hepsi de. ..Adına kimi zaman aşk denmiştir kimi zaman sevda .bazen araç olmuştur Leylalar, Mevlaya ulaşmaya, ama ask keyfiyetinden bir şey yitirmemiştir yine de...Yürekteki yangını dahada ziyadeleşmis "ene’l hakk" dedirtivermiştir de Hallacı Mansur’a, usulca uzatıvermiştir başını aşki uğruna, aşktan bir haber celladın önüne ...Şems’ini kaybedince Rumi ,ölüm anını "SEBI ARUZ" diye düğün günü bellemiştir....Ask ateşi düştümü bir kere kalbe, insan usunu yitiriverirde mecnun olur meczup olur...
Aşk ta utanma yoktur. Ask’ta benlik yitirmiştir kendini, ben sen oluvermişte maşuk gibi yaşamak marifet sayılmıştır. ..Egolar benlikler kizilderili savaş baltaları gibi gömülmüştür toprağın altına sonsuza dek...
Aşk öyle bir şey ki;
Aşk gibi bir şey işte....

Hikmet AKÇA
05/02/2014