Sınav

• 5 Şubat 2014 Çarşamba 21:30:03

Sınav

Evrensel sistemde işleyişe, sınav ya da imtihan demenin mantığı şudur; sınav varsa bir de sınavcı vardır, sınavcı kafaya alınırsa, yalakalık yapılırsa sınavı geçerim zannı! Oysa evrensel sistemde işleyişte aslen yolsuzluk olmaz! Aldanışlar çok olur ama o dahi sonuçta sergilenir!

İnsanlar ilahlar üretir. Son din ise ilahları reddeder ve "Tek bir Allah var!" diyerek ilahların sonsuz kapısını kapatır.

Yani ya "Ben" varım, yaratan da benim. O dahi "Ben" dir. Ya da hariçte bir "İlah" vardır o da şirktir. "La ilahe illallah" İlah yok Allah var. Yani "Ben" den ayrı bağımsız bir " İlah" da olmaz. Benden bağımsız ise bana etkisi olamaz! "O’ndan üflenen benlik" söylemi buna işaret.
Yaşamını sen kendin kurgularsın, evren de yaşatır, uygular; yaşarken mızıklamak yok! Hepsi bu...
İnanç konusunda ezberler bozulmak zorunda. Yoksa şirk olur. Şirk kafirlikten daha berbattır. Mert olsun insanlar.

İşte iki durum var, Dünya hayatına dair: ya inançtan bakarsın kutsal veriler “elest” anında soruldu yaşanır Dünya’da der. Yok, yaratıcı olmaz ise sorun değil o zaman kendin seçtin, başkası seçmişse onun adı gerek "Zoltan" olabilir mesela. Hepsi bu. Yani alaycı olmadan konuya bakarsak cevap da çıkar. Ya “Allah” diyeceksin ya bir ilah, mesela “Zoltan” ya da “Ben” diyeceksin. Ben, ben diyorum. “Ene-l Hak” olunca, O da ben ya da ben de O. Bir “Ben” var yani tek ben. Kendimiz sahipleneceğiz kendi hayatımızı...

"Evrenin bir yaratıcı tarafından yaratıldığı fikri eskidir! Bunu kabul edip etmemek insanın kendi kişisel inancına girer. Ama şu var; kişi, hem evrenin bir yaratıcısı olduğu fikrini hem kendinin evrendeki yaratıcı fonksiyonunu inkar ederse sorun çıkar. İlla yaratıcıyı kabul et diyemem ama o zaman kendini kabul et! Çünkü sen, somut olarak algılanıyor ve algılıyorsun! Kişinin kendini inkar etmesi en kötüsü. Diğerleri inanç kapsamında ama kişinin kendisi inanç kapsamında değil. Bizzat var! Yani "Ben, var olduğuma inanıyorum!" denmez! "Varım" denir; inanılmaz, bilinir! Yaratıcı konusunda ise bir yaratıcı var diye inanılır. Bu dahi derecesine göre bilinç hali olur! Son tahlilde kişi kendini bilirse sorun çıkmaz!

Popüler bir durum vardır; "Yaratıcı, bize sormadı; nerede, nasıl, kimden doğacağımızı, nasıl yaşamak istediğimizi sormadı!". Soran bir yaratıcı olduğu fikrini kabul ediyor demek ki? Yaratıcı fikrini kabul eden zaten yaratıcının üretimi olduğunu kabul ediyor demektir. Üretilen bir varlık olarak üreticisinden hesap sorması zaten anlamsız olacaktır! Sordum sen böyle istedin de diyebilir! Hayır sana mı soracağım istediğim gibi yaratırım da diyebilir! Olay şu yaratıcı kabulünde olan biri zaten yaratıcısına hesap soramaz! Evrenin bir yaratıcı tarafından yaratmadığını savunan ise zaten bu şekilde düşünmez yani bir yaratıcıdan hesap sormaz çünkü öyle bir varlığa inanmıyor ki! Yaratıcıdan hesap soran varlığına inanıyor demektir; inanıyorsa teslim olacak, hesap sormayacak! Yok ben hesap soracağım diyorsa bunun adı mızıklamaktır. İstediğin kadar mızıkla; yaratıcı, senin kabulüne göre bile dilediğini yapar. Ben bu konuda daha farklı düşünürüm. Yaratıcıyı ben kendim algıladığım için ya da inandığım için yaratıcı olup olmaması o kadar umurumda olmaz. Ben varsam zaten algılarım da olacak! Dilediğim şekilde algılar ve inanırım. Yani "Yaratıcı var" deyip ondan yakınmaya kalkmam. Ya da "Yaratıcı yok" dersem, o zaman da olmayandan yakınmam. Ya da "Ben yarattım, kendi hayalimde ya da algılamamla" derim, kendi yaptığımdan yine yakınmam. Hariçte "İlah" yaratıp sonra da ona mızıklamam yani. Mertçe inkar eden, zaten hariçte bir yaratıcı kabul etmeyeceği için şikayetçi de olmaz! İnkar ediyor ise zaten evrende tekamül etmek için tesadüfi bir şekilde savruluyor demektir! Tesadüfi savrulan kimden şikayet edecek? Kendinden bile şikayet edemez! Yaratıcı varlığını inkar ediyor ondan şikayet edemez! Kendi "Ben"liğini inkar ediyor, fiillerinden doğan sonuçları kabul etmeyerek. Tesadüfe atarak. Ben diyorum ki; "Ben tüm eylemlerimden bizzat sorumluyum, kendime karşı!" Ve eylemlerimin sonuçları açısından kimseye kendimi şikayet etmem! Eylemlerim için bir yaratıcı "İlah" yaratıp onu da kimseye şikayet etmem! "Ene-l Hak " derim. Yani ben varsam her şey benimle vardır! Algılayan benim. Ben yoksam, benim haricimde olan bitenden bana ne?

Zihinleri ilahlar esir almış! "La ilahe illallah" (İlah yok Allah var!)...

İdeolojik önderlerden tutun kurtarıcılara ve eski Orta Çağ ulularına, efendilere kadar pek çok ilah üretilmiş...

İlahlardan sıyrıl ve kendini bul…

Ahmet Bektaş