…………

Dün evdeydim.

Dün dışarıdaydı ayaklarım.

Dün dışarı çıkıp üç kilo süt aldım. Evet üç litre değil, üç kg süt. Bakkal sütü kiloyla satıyor, ben ne yapayım...

Dün Akşam Gazetesi’ni aldım. Sırf YGS denemesini veriyor diye. Yoksa gazetelerle işim olmaz. Kitaplardır benim üzerinde titrediğim. Kitaplardır ruhumu besleyen kaynaklarım. Kitaplardır onlarla en iyi ve en sağlam dostluklar kurduğum. Kitapları seviyorum. Ve beni kimse ama hiçkimse kitaplardan soğutamaz….

Dün Şehr-i Mardin soğuktu. Ayazlıydı. Üşüdüm. Kar kokusu vardı havada. Bir yerlerde lapa lapa kar yağıyor olmalıydı. Hislerime güvenirim. Nihayet akşam bültenleri beni doğruladı…

Dün iki dershaneye gittim, öğrencilerin matematik sorularını çözmek için. Ancak bir iki öğrenci dışında kimseyi göremedim dershanelerde. Millet sömestr tatilinde. Millet, keyfine bakıyor. Milletin aklı fikri tatilde. Çalışmanın tatili matili olmaz, bana göre. Tabi burada yanılma payım var. Ama çok az bir yanılma payından bahsediyoruz. Çünkü olasılık mümkündür her zaman…

Dün kitap okumadım. Ahmet ALTAN’ı okuyacaktım sözde. Lafta kaldı maalesef. Bunun ben ve siz okurlar bana kızmaktan yerden göğe kadar haklısınız…

Dün dergi okudum. Kürtçe üç aylık dergi olan Nûbihar’dan birkaç sayfa okudum. Anadilimi akademik konuşabiliyorum artık. Bu beni çok mutlu ediyor. Bu benim bir işe yaradığımın açık göstergesi…

Dün müzik dinledim. Ben bıkıncaya dek sesten. Saatleri buldu müzik dinlemem…

Dün S3 cep telefonumdan oyun oynadım. Oynadıkça oynadım. Zamanı unuttum. Ekrana kilitlendi gözlerim. Dünyayla bağım koptu. Bu iyi bir durum mu? Hayır. Telefon ile pek zaman geçirme taraftarı değilim. Telefonu elinden düşürmeyen insanı da pek alkışlamıyorum. Çünkü değerli vaktini çalıyor cep telefonları…

Ve dün geç uyudum. Ben daima geç uyurum.

Geceler arkadaşım. Geceler sırdaşım. Geceler kendimi düşünme seanlarım. Gecelerde ajandalara sayfa sayfa bir şeyler karalarım. Şiirler kaleme alırım. Şiirden uzak yaşamam. Şiirdir benimle yürümesini hep istediğim mutluluk. Şiirdir yaralarımı tedavi eden. Şiirdir bedenimi dinç tutan. Şiirdir yarınlara umutlarla bakmamı tam sağlayan. Şiirdir sol yanıma yoldaşlık eden. Şiirdir beni davam. Biricik davam. Belki de diğer adı’m…



………………
Mehmet Selim ÇİÇEK
5 Şubat 2014, Kızıltepe