Ruhun şaad olsun !

Senfoni biter mi diye düşünmeden sönüyor ışıklar odalarda.Tek bir ses çıkmıyor ve kapı gıcırtısına doyulmuş.Aklım sürüyor kalbimin topraklarını.Bazen öyle bir an geliyor ne sen,ne biz susuyoruz. Siyah-beyaz bir fotoğraf tanıklık ediyor diyorlar tadına yıllanmışlığın. Ansızın susuyor şarkılar radyoda ve bir çay lekesi dantelli sehpada..

Her ne kadar kanatsa da bağrını rüzgarın sessizliği. Ne kadar uzaklaşsan da hücrelerinden hayatın.Siktir ediyorsun bazen.

’Ve yokluğu kadar derin acıların.
Suspus oluyorsun.
Anlamıyorlar.
Tek bir ses arıyorsun,
Konuşuyorlar
Ama duymuyorsun.’

Gel de geçme şimdi parmaklarının arasından bir rüzgar gibi bulutları yırtarak gökyüzünün arsız yüzüne.Gel de durma karşısında göğsün çırçıplak seviyesiz yalnızlığı..

Enstrümantal bir hatadır hayat. Araya bir söz girer. Sıçarsın ! (Ceyhan)