benim can abim güzel karelerdi hayatınıza dair ve bir an olayın içinede buldum kendim:) çok ama çok güzeldi yüreğinize saglık kaleminiz varolsun
saygılarımla
zaralıcan

çok güzel bir yazıydı ama güzel bir anı değil. Boşuna dememişler öfkeyle kalkan zararla oturur.

Tebrikler

Selam ve saygılar

Rastladıkça okuyorum. Sessiz bir okuyucuyum. Sevgiler... :)

Evet..hüzünlü bir gerçek öykü okudum ve iyi ki elinizde silah yoktu. Ben o soğuk metallere her zaman soğuk baktım. insana cahil cesareti veriyor.
Paylaşım için teşekkürler komutan..

Geç uğradım sayfanıza ama o kadar çok yoğunum ki...

Geç olsada sonunda okuyabildim. Anılarınıza zaman tünelinize yolculuk yaptım . Çok keyifli ve ders alıncak bir yolculuktu.
Tebrikler, sevgiler...

Yİne harika bir öykü düşmüş usta kalemden gönlümüze ...
Yarısına kadar öyle güzel öyle güzeldi ki .Aynı dönemleri yaşamış kişiler olarak harika bir nostaljiye dalmıştım
Ama soNraki okuduklarım ,kara cehaletin kıllı örümceğe benzeyen eliydi sanki .
İnan komutanım size bunu yapan adamları şimdi bile görsem tükrükle boğmak geliyor içimden ...
Allahtan ki yanlarına kalmamış misliyle almışlar karşılığını .Ellerine sağlık kayın biraderinizin .
Ve her daim sağ duyuyu gösteren kocaman yüreğinizle siz çok yaşayın emi ..

;**********************************************************************

Sözlerdeki incelik güven yaratır.
Düşüncedeki incelik derinlik yaratır,
duygulardaki incelik ise sevgi yaratır.
Bunlara sahip olan insan ise her zaman kendini aratır.'

***********************************************************************
SİZİ ANCAK BU SÖZLERLE TARİF EDEBİLİRİM İŞTE SİZ BUSUNUZ KOMUTANIM .
Düşünen beyninize ,yazan dost elinize ve yüreğinize sağlık .TEBRİK VE ALKIŞLARIMLA ...

Bizi geçmişlere aldın götürdün değerli arkadaşım. Yazınızı zevkle okudum. Ellerine sağlık.
Saygılar...

SİLAH ŞEYTANA HİZMET EDER DOST GÖNÜL GÜZELLİĞİNİN ANILARI HEM ÜZDÜ HEMDE HARİKA BİR DERSTİ KUTLAR SEVGİLER SUNARIM CAN DOSTA KAL ESENLİKLER İÇİNDE...

topluma kötü örnek oluşturan üzücü ve irdelenesi tavırlar hayatın utanç yüzü..:(



bu tür davranışlar sergileyen şiddet uygulayanların ruh beden sağlıklarının yerinde olmadığını muhakkak... ceza olarak hapse atılmaları da hiçbir zaman bu sorunları ortadan kaldıramamıştır maalesef..

bence kökene inip sebepleri araştırarak ona göre köklü çözüm bulmak şart..

öncelikle aile çevre yapıları araştırılmalı ve mutlaka beden ve ruh sağlığı kontrolünden geçirilmeli.. ona göre hem tedavi hem terapi yapılarak topluma kazandırılmaya çalışılmalı..

eğitim hataları sevgisiz üzücü ortamlarda büyümek
ruh-beden dengemizi bozan hastalıklar (diyabet (şeker) vitamin eksikliği vb rahatsızlıklar)

çevresel toplumsal faktörler güven duygusu kaybı vs


çözüm uygulamalarında nefret duygularını körükleyecek önlemlerden kaçınmak nefreti söndürmek sevgiyi körüklemek gerek...


bu konudaki düşüncelerimi paylaşma imkanı veren anı yazısı için teşekkürler..:)

tebriklerim günün yazısına hayata kattığınız cümle güzelliklere iyi ki varsınız değerli yazar Tacettin dost..:)
sevgi saygı selamlarımla...

Anılara yolculuk.Çok duygulandım.
Derinliğinde çok şeyler vardı yazınızın.Zaten sizin her yazdığınız okuyucuda unutulmayacak etkiler
yaratıyor.Kaleminiz gönlünüz var olsun komutanım.
Selam saygılar

Sevgili Abim..

Öncelikle - tam anlamıyla bileğnin yani kaleminin hakkı olan - günün seçkisini kutlayayım.

Rahmetli babanını öğütleri herkesin kulağına küpe olması gereken öğütler. Çok çok eminim ki sen de kendi evlatlarına bırakmışsındır o öğütleri.

Daha sonraki saç soba, gaz lambası, polis radyosu, Yurttan sesler, Radyo tiyatroso ve özellikle de Orhan Boran ve Yuki...Çok çok güzel bir nostalji yaşadım çünkü yazdıklarının hepsi benim dünyamda da olan güzelliklerdi.

O burunlu ve mazot kokusunu dışarı değil de içeri salan otobüsleri de çok iyi hatırlıyorum ve işin ilginç tarafı daha dokuz yaşındayken Sivas- Tokat yolunda iki tanesi sırf ben ve kardeşlerimin diğer otobüs şöförüne nanik yapması yüzünden bir yarışa başladılar ki sorma...Sonuç: Kaza yaptılar, birbirlerine tokuştular tabii ki..Allahtan ölen ya da yaralanan olmadı.


Eşinin yanında ve ortada hiç bir sebep yokken dayak yemek çok kötü bir dugu olsa gerek...Allah hiç kimseye yaşatmasın.

Silah konusuna gelince: Bu güne kadar hiç olmadı silahım ama biliyor musun pek çok kez '' Ah şimdi bir tabanca olsaydı şu belimde '' dediğim zamanlar çok olmuştur. Pek çok kez demişimdir ''Keşke şimdi bir tabancam olsa da şu herifin/ Kadının üzerine bir şarjör mermi boşaltsaydım...Ondan sonra beni ne yaparlarsa yapsınlar '' Diye...İyi ki olmamış...Her ne kadar yaşadığım hayat hayat değilse de özgür olmak her zaman için dört duvar arasında çürümekten iyidir.

Allah beni silahtan, silahı benden uzak tutsun...

Selam ve sevgilerimle Can Abim.




sami biberoğulları tarafından 1/26/2014 6:58:28 PM zamanında düzenlenmiştir.

Abicim nasıl bir anıydı bu böyle inan nefessiz okudum.Büyük geçmiş olsun öncelikle.Rabbim korumuş evet.O an da yazdığınız gibi her şey olabilirdi.Bereket ki karşılıklı dayakla bu iş kapanmış.Onlarda cezalarını çekmişler.Oh olsun.


Bir de babanızın öğüdü harikuladeydi.Büyük puntolarla her yere asılacak ve her kesin görmesinin şart olduğu türden ne büyük değerdi.Allah razı olsun.Hem ondan hem öğrenmemize vesile olan sizden.


"Oğlum: evlat acısı yaşamaktan, yetim hakkı yemekten, kuru iftiraya uğramaktan, sabırlı insanın öfkesinden, korkusuz insanın cesaretinden ve kendi nefsinden kork.

Emanetinin kıymetini bil ona sakın el kaldırma çünkü emanetlerin sahibi yüce yaradandır. Zengine yüksünme fakiri hor görme. Askerlerini dövme. Dayak zayıf kişilerin işidir. Büyüğünü say. Küçüğünü sev. Bu öğüdümü sende çocuklarına söyle."


Güne yakışan yetkin kaleminizden yine anlatımı ve temasıyla çarpıcı bir yazı daha okuduk.Sağolun hocam.Varolun.Her dem sonsuz saygılarımla yüreğinize.

Bilmem ki ne desem...Dayakla yolcu mu götürülürmüş...cahillik bu olsa gerek... ve iyi ki silahınız yok muş...Gerçekten bir erkeğin yanında eşi varken kadın ve erkek olsun fazla ileriye gidilmemeli bence... Şeytan ayrıntılarda gizlidir..ve de silahın kabzasında ...Allah korumuş...Ha bu arada kayınbabanın da ellerine sağlık...şiddete karşıda olsam da kalleşliğe hiç tahammülüm yoktur... umarım, muavin bir daha böylesine arkadan sardırmamıştır:))


bizim sandık bavulumuz vardı sizin de var mıydı.. :))

kaleminiz daim olsun saygılarımla ..esen kalınız

Tacettin abim ilk okumaya başladığımda eşinle nasıl tanıştığını anlattığın geldi..Sanki bu hikayeyi o gülen yüzün mizahi ifadelerinle dinledim...
Dayak...kişiliği oturmamış insanların gücünü gösterme şekli kendini ispatlama şekli diye düşünüyorum...
İyi ki silahın yanında yokmuş . Ben hala senin gibi yumuşacık yürekli bir insanın nasıl asker olduğuna şaşırıyorum..
Gülümsetirken yine düşündürdün ve kurdale çok yakışmış...Ama en büyük kurdale bence bizlere sensin

sevgi ve hürmetle kutluyorum

Nasihat olarak algıladım

Alınacak çok ders vardı

yerine çok yakışan bir yazı olmuş Tacettin ağabey

kutlarım yürekten

saygı ve hürmetlerimle

Tacettin hocam çok uzun zaman geçmesine rağmen yine de bir iz bırkmış belleklerde çok geçmiş olsun maalesef insanımız müzakere yerine kaba kuvveti seçince olaylar bu noktaya taşınıyor eğitim şart elbete çok yüzegeldi anı kalemine sağlık hürmetlerimle bu arda sivas'lı olduğunuda öğrendim sevindim bir sivas'lı olarak

Kim sever ki ? silahı; değerli dost.Rab'bim korumuş sizi.Allah doğru yoldan,sevdiklerinin yolundan ayırmasın.Ders alınası bir anı,sevgili eşinize ve size sevgilerim ve saygılarımla...

"Silahın varsa bir gün elbet kullanırsın." derler. Adamlık kaba güçte değildir. Gönül yapmadadır. Bizim silahımız kalemimiz olsun ve gönülleri sevgi ile vuralım. Güzel ve doğru mesajlar veren yazınızın başarısını kutlarım.

Eski radyolu, radyodaki günaydın programıyla uyanmaları, radyo tiyatrosunu, Orkhan Boran'ı hepsini sevgiyle hatırladım.

Ve.. şöför ve muavinin sizi neden dözdüğünü anlayamadım. Neyseki cezalarını bulmuşlar.
İyi ki yanınızda silâh yokmuş. Sonradan pişman olacağınız şeyi yapabilirdiniz.

Tebrikler,
sizinle birlikte yaşadık olayı,
canlı bir anlatımdı..

Selâm ve saygılar..

Değerli abim, her paylaştığın yazı da ders veren, insanlara doğru yol gösteren yaşanmışlıklar var. Ve her kelimesinde, her cümlesinde erdemli bir insanın varlığını hissettiriyor okuyanına. Tebrikler can abim. Saygılarımla.

çok güzeldi büyük bir heyecanla okudum
umarım devamı gelir :)

Güzel tanımlamalar otobüse bindik dayağı yedik otogarda indik dayağı attık gerisini hatırlamıyorum.Acayip sinirim bozuk :)

yaşanılası...

Yok yere yediğin dayağı saymazsak, baba nasihatı güzeldi komutanım, yazının güzel olduğu kadar

Tebrikler, saygımla

gerçekten çok acı bir olay seneler geçse de unutulmaz izi ya o anda elinizde silah olsaydı ya sizi ömür boyu sakat bıraksaydılar veya onlar da ölseydi kavga silah kaba kuvvet gerçekten insanların başvurduğu çok kötü şeyler
yazını ibretle okudum gönülden kutluyorum kalemini sevgiler saygılar edebiyat defterimizin nazar boncuğu

Seveni çok ülkemizde ve ne yazık ki, orta halli insanların tek eğlencesi olan televizyonlardaki dizi furyasında silahların patladığı olanlar reyting alıyor.

acı ama gerçek bir hatıra
ve eskiyi göz önüne seren film seyrediyormuş hissi veren bir yazı.

Teşekkürler paylaşımınıza sevgili dost

Sevgi ve selamlar ile

hocam bende sevmedim silahı hiç bir zaman hatta doğuda görev yaparken bize de veriyorlardı almak için hiç bir zaman yanaşmadım. daha sonraları kardeş kardeşi vurunca yalnışlıkla ki almadığıma daha da sevindim.şeytan doldurmasın dediniz ya Amin.. çok güzel bir anıydı yürekten kutluyorum saygılarımla...

Allah şerrinden hepimizi korusun......AMİİN...
hüzün dolu bir hikaye..insanın aklından hiç bir zaman çıkmayacak bir yaşanmışlık..cahilliğe bakın ki güçlü olduğunu hissettiğin anda insanı eşi gibi kutsal bir varlığın yanında darp ediyorlar, rencide ediyorlar..eminim şoför ve muavin de artık kimseyi küçümsememeyi öğrenmiştir.İnsan böyle şeyler yaşayınca keşke hiç olmasaydı hissine kapılıyor..ama oluyor işte..dışarıda kendini bilmeyen o kadar çok insan var ki..canlarına kast edilmesini zorluyorlar..ölmek bir şey değil de vicdanı insanı rahat bırakmaz..sanırım en iyisi korkak damgası da yense bu tür insanları kaile almamak, dönüp yoluna gitmek..inanın Komutan ım ben de dışarıya çıktığım zaman beylik tabancamı yanıma almıyorum..bi şey olursa diye soranlara ya atarım, yada yerim dayağımı deyip silahla yapılan işlerin sonucunda daha vahim sonuçlar doğurduğunu anlatıyorum..neyse..yine kaleminizin hakkını fazlasıyla vermiş olduğunuz bir anınıza şahit olduk..tebrik ve saygılarımla..sağlıcakla kalınız..

güzel bir çalışma ile
bize yine derslik bilgiler verdin abican
ve bu yaşıma geldim hiç silah sahibi olmadım...
her dem hayata dair güzellik dolu yazılar
ikram eden kalemin susmasın abican
her dem saygı sevgi

Kural koymak...

Sen o saatte gideceksen, git kardeşim. Bir insanı ezmek (dövmek) , hem de eşinin ve halkın önünde ne demek.

Tut ki kötü birisine denk geldi şoför ve muavin bey efendi, o zaman ne olacaktı?


Efendilik nasıl bir suç acaba Komutan?
Bunun cezası hangi dilden, hangi elden?

Ya sonra?

Diyelim ki; siz o kişinin "vallahi akraban olduğunu bilmiyordum" dediği kimsesiniz.


Ya sonra?

Ben olsam,
Başkası olsa,
O olsa,
Bu olsa,
Şu olsa,

Saatini geciktirdi diye dövme hakkına sahip miydiler ki?

Sanırım ülkemizde DOĞU GÜREŞLERİ hep böyle başlıyor Komutan


Saygıyla.

oyy oyyyy dedim
kardeşimden güzel bir yazı okudum
evet Bir vardın bir yoksun gülüm
Alıştım ben buna be gülüm
Kanayan gönül yaren tenim
Tenim kanıyor, içim acıyor gülüm
le güzelliklere gölge dümüş galiba nazara gelmişsiniz
ak şu gereksiz kabadayalık yok mu şöför v mavin ne sanmış kendini
tabiki hiç bir suç cezasız kalmıyor
iyiki silahınız yokmuş oldum olas silahtan hoşlanmam insanın başını derde sokar
güzel bir anıydı paylaştığınız
saygılarımlasınız herdaim

Çok değişik açılardan değinilecek bir çalıma bu.
Tacettin Bey,
yazının içine bir kaç önemli konuyu sığdırmayı başarmış.
İlkin,
bu güzel aile saadeti manzarası dikkatimi çekti.
Ne hoştu, ne güzeldi.
kendimi, evliliğimin ilk yıllarını buldum yazıda.
''Mutluluk ayrıntıda gizlidir'' diye bir yazım vardı benim de buna benzeyen.
Çok güzelmiş anılarınız, çok sıcacık ve sevgi doluydu anlatımınız.

Şarkışla'yı severim.
Hatay'da bulunduğum beş yıl boyunca,
memlekete ulaşmak için kullandığım rotanın tam orta yerinde yer alır.
İşkembe çorbası durağımdı, hemen Sivas yönüne çıkıştaki benzin istasyonunda bulunan kamyon lokantası.
öyle ki;
çorbayı yapan ihtiyar amca ile öyle dost olmuştuk.
Çok uzun aralıklarla oradan geçmemize rağmen, hep hatırladı bizleri,
hizmetin ve muhabbetin güzelini sundu.

İkinci konu;
bu kavga olayı.
Sevimsiz bir durum.
Bizlerin de başına geliyor böyle işler ama,
en azından iş fiiliyata dökülmeden önünü almayı başarıyoruz.
keşke bu güzel yazı bu mecraya sürüklenmeseydi de,
hep güzellikleri anlatsaydı.
Ama,
sonuçta yaşanılmış bir gerçek ve
iyi bir ders verme konusuna vesile olmuş.

Üçüncüsü şu silah meselesi.
Bizim yörelerde çok meraklıdır insanlar silaha.
Sinirlenme konusunda da şöhret sahibi millet,
bu nedenle çok vurgunculuk oluyor,
hayatlar boşu boşuna kararıyor.
Silah iyi şey değil.
iyi ki silah taşımamı gerektiren bir mesleğim yok.
Yoksa, çok insan vururdum herhalde *oku *okuna...
hayatımız kararır giderdi.

Komutanım,
yine güzellikleri taşımışsınız sayfanıza.
Her bir cümleniz çok güzeldi.
sağ olun.

Benim gücüm yetiyorsa ezmemektir karşındakini,
eski toprağın öğütleri tecrübeye dayalı..
Tebrik ederim abim saygılarımla.

Sevgili Taco, beni eski günlerime götürdün. Taa.. o yıllara, gençliğimizin en tatlı, en güzel yıllarına ki, bir arkadaşım ve beni de kalabalık hırs dolu bir genç gurup, '' Bizim Okulun kızlarına neden bakıyorsunuz'' diye,tekme tokat dayak atmışlardı bize. Hiç unutamadığım bir olaydır. Ama, Senin böyle bir olayı hatırlayıp, yazıya döküp, bizlere akıcı bir üslupla sunman çok güzel tebrikler, teşekkürler.

evet abim çok güzeldi hayranlıkla okudum ...teşekür ederim paylaştığınız için yüreğinize saglık kaleminiz varolsun
saygılarımla
zaralıcan

soluksuz okudum komutanım Allah korumuş seni

selamlarımla

Komutanım o kadar güzel anlatmışsınız ki tamamen çocukluğuma döndüm.
Babam Karabük demirçelikten emekli, ben Sarfranboluda doğup büyüdüm, her yıl babamın bir aylık izni olur, önce Konyaya amcamların yanına, orada birkaçgün kaldıktan sonra da memleketimiz olan Antalyaya giderdik tabi ki burunlu otobüslerle, Konyada faytonla gezmek çok güzeldi.
Köyde dedemin bir pilli radyosu vardı parazit yapmasın diye antenine bağlanan ve uçu duvardaki çiviye tutturulan bakır bir tel, ama yine de parazit yapardı, sanırım bir polis radyosu bir de Bayrak radyosu kanalları vardı.
Eskiden köye biri geldi mi hemen hemen herkes o eve toplanırdı, elfenerini kapan gelirdi ve idare lambasının ışığında sohbet edilirdi.
Hele Safranboludaki komşuluk ilişkilerini anlatamam, her akşam ya biz misafirliğe giderdik ya bize misafir gelirdi, hiç boş kalmazdık, televizyon yeni yeni yayılıyordu ve tv'si olanlar olmayanları dallas izlemeye davet ederdi.
Buraya kadar herşey güzel.
Ama yazının sonuna doğru o şoför ve muavine şok oldum, elleri kırılsın dedim, aslında kavga döğüşe karşıyım ama sonradan intikamınızın hakkıyla alınmasına çok sevindim.
Sizin her yazınız hayat ve insanlık kokuyor, çok güzel bir yazıydı yine.
Emeği ve yüreği kutlarım komutanım.

Öykünüzde okuduğum, o garajda sana bilet sattıran kayın biraderin hatırıma geldi bir an.Ve birde o öykülerin içinde kendi tertibini vurduktan sonra parmağını hiç acımadan kesen o er...

Fazlasıyla insanlara mesaj sunan harika bir gerçek hayat hikayesi okudum. Saliseler içinde çekilen bir tetik ömrün kalanına vurulan bir pranga ve ölmekten beter bir yaşam geride kalan.Öfkenin esareti bir ömür geride geri gelmeyecek bir telafisizlik....çekilen sönük nefesler yaşayana...
Can ağabeyim (En büyük rütbesini yüreğinde taşıyan komutanım)
okuttuğun bu anlamlı satırlar için sonsuz teşekkür ederim kendi adıma...
en derin saygılarımla....

Hayat bir roman anlatmasını bileceksin...
Güzeldi dostum..kutladım selamlar

On sekiz yaşına yeni basmıştım. Seyyar sinemacı olarak gittiğim bir köyde, bir arkadaşta gördüğüm bıçağa gözüm takıldı. istedm, başkasının hediyesi olduğunu söyleyip vermedi. Aynı bıçağı o hafta İstanbul'da bir işportacı tezgâhında görüp aldım. Bir kaç gün taşımıştım ki, küçük bir gençlik husumetinde, gece yoluma çıkan, benim yaşımda birini, kendimi korumak maksadıyla çıkardığım bu bıçakla, farkında bile olmadan, tam beş yerinden bıçaklamışım. Şükür ki, on üç günlük komdan sonra kurtuldu çocuk. Tam da on sekizimde az daha katil oluyordum ben de. Ömrümde ilk ve son defa taşıdığım silah o bıçak oldu benim de.

Faydalı, çok önemli bir öğüt bence. Silâh taşımak gerçekten de çok tehlikeli bir şey.
Yıllar öncesinin o kötü olayı için de geçmiş olsun demek isterim Tacettin bey..

AMİN. Saygıdeğer üstadım yüreğinize sağlık
Daim saygılarımla ....

Heyecan ve gerilimden dolayı atlamışım efendim.. 24 Ocak evlilik yıl döneminiz miş, nice nice yıllara sağlık ve mutlulukla, kutlu olsun selamlarımla...

Ah kardeş, nerelere gittim, nerelerden geldim bir bilsen. Sobanın sıcağını, lambanın kokusunu, duvara yansıyan oynaşan gölgeleri, Orhan Boran’ın ve yukinin sesini duydum. Eskilere alıp götürmesi bir yana da öyle bir ders vardı ki yazıda, altı çizilmeli defalarca. “Öfkeyle kalkan zararla oturur” atasözünün hikâyesi gibiydi. Yazı tamamıyla güzeldi, özeldi çok beğendim. Ama babanızın sözlerinden şu ikisi tam bu günlerime uygundu.

Kuru iftiraya uğramaktan, sabırlı insanın öfkesinden…. Sabrımı taşıranlara....

Ben zaten bir yılanı bir yalanı birde silahı hiç ama hiç sevmedim. !

Selam komutanımıza hemde binlerce selam...

Sabaha sizin kaleminizin izleriyle , yazıyı okurken bayağı gerildim ve yıllar öncesine döndüm, sizin yolculukta oluşan hadise bizim binamızda tadilat ödemesi yapmayan şahısla oluştu ve eşimi levyeyle başını yaraladı kendini bilmez adam, beyin kanamasından ölebilirdi ucuz atlattı. Hastahaneye kaldırdık dikiş atıldı , ve ertesi günü bağırıyor binada iki dikiş attırdı kendini savunmak için....Allah yalancılardan ,yılan ruhlulardan bizleri korusun efendim..İyi insanlarla karşılaşmak nasip etsin...Değerli komutanımız yıllar geçse de unutulmuyor haksızca davranışlar, Kavgayı asla sevmem okurken çok kötü oldum.Orman kanunu bu efendim,cehalet ne zavallı bir durum...

Saygılarımla...