Kapanın Eli

• 19 Ocak 2014 Pazar 02:26:39

Pencereyi açınca karşımda duruyor orman. Hemen solumsa deniz. Güneş, acele görünmelisin içerikli bir telgraf almışcasına pırıl pırıl.

İstanbul yağmursuz yine. Bunun bedeli yazın musluklarımızdan yarı akan yarı akamayan su zerreleri. Fakat kaçınılmaz biçimde manzaraya kapılıyor işte insan.

Başka başka İstanbul’lar büyütmüşüm içimde. Hepsi diri, hepsi yüzeyde. Kaybedilmiş eskizlere hiç benzememişler.

Bu şehirde olmak başlıbaşına bir paye gibi adeta. Uzağında daha fazla kalamayacağım kadar gerçek ve çokluk.

Kitap raflarının tozu, geçmiş zamanın öğretileri sinmiş her yanına bu şehrin. İnsanca bekleyişler, salkımlı düşler, geçimsiz ayrılıklarla kaplı kaldırımlar burada. Annelerin öğütleri, çocukların masumiyeti örtüyor duvar diplerini.

Bizim sitenin kat görevlisine günaydın demek, rüzgârın esiş yönüne karşı soluk alıp vermek bu şehirde daha güzel. Söz azaltıp kalem çoğaltmak daha bir mümkün sanki.

Kameriyede kimseler yok. Herkes uykusunun, gözlerindeki dansını izlemekte. Böylesi sabahlar daha erken başlıyor ve daha çabuk bitiyor. Öğle güneşi hızlıca belirip gölgeyi yok ediyor. Değerlendirildikçe lezzetlenen anlar bunlar.

Önceleri alışmakta güçlük çektiğim, fakat şimdi varlığıyla garip bir huzur bulduğum ve kedilerin amansız dostu tarçın, hırıltıyla nefes alıp veriyor. Çöpleri karıştırdığını hiç görmedim. Belki hiç kimse ortalıkta değilken yapıyor bu işi.Onun koşularındaki bir köpeğin çöp karıştırarak kaybedecek vakti yok aslında. Hem buna ihtiyacı da yok. Çünkü bütün site sakinleri onu doyurmak için seferber olmaktayız.

Martılar uçmaktan ayrı bir keyif alıyor bu gün galiba. Durmaksızın etrafımda dönüyorlar. Eğer elimdeki simidin susamlarının peşinde değillerse, beni selâmlıyor olmaları bile olası.

Özlediğim şey içime yolculuk etmek sanırım. Kayıtlardan düşülmüş biletlerimi toparlayıp, yakınlaştırmalıyım görmek istediklerimi gözlüklerime. Ne gam onları göremiyorluğum. Yakınlarımda dursunlar işte. Haftanın homurtulu günleri geride kalmış, henüz yeni homurtulara bir gün varken yaşamalı doyasıya bu kıymetli iklimi.

Kış ortasında ansızın gelip hepimize sürtünen baharı sakın dışınıza itmeyin. Esenlikler dilerim efendim...