“Sanat altın bileziktir!”diyen ne güzel demiş.Çocukluğumun en güzel çağları ilkokuldan sonra ortaokul yıllarında ilçemizde geçti.Bizim ilçemiz orta okulu okuduğum Sezar’ın “Veni,Vici,Vidi”,(Geldim-Gördüm-Yendim) sözleriyle ün salan tarihi,güzel bir ilçeydi.Orta Anadolu’nun iç kesimlerine düşer.Tam ortasında tarihi bir kalesi,asırlık panayırı vardır.
İlçemiz orta Anadolu’nun ticaret ve kültür merkezidir.O yüzden büyük bir bakırcılar çarşısı ve yüzlerce demircinin çalıştığı demirciler çarşısı bulunurdu.Gürültü yapılıpta insanı rahatsız etmeyen sesleri burada gördüm.Yüzlerce çekiç,örs ve tokmak sesi gelir ama kimse rahatsız olmaz.Hatta ben huzur bulmak için çoğu zaman gider bu çarşıları gezerdim.Çarşı arasında kahveler,lokantalar ve köftecilere vardı.En çok köfteyi burada yerdim.Çokta severdim.Hem yerdim hem de adına tükürüklü köfte derdik.O zamanlar köfteler de hormon yoktu.Mis gibi kokusu olurdu.Eh yazları bir salkımda üzüm konursa, değme keyfine!..Yemesine doyum olmazdı.
Televizyonda ebru sanatını seyrederken aklıma bunlar geldi.Taa kırk elli yıl öncelere gittim.
Ebru, yüz yıllar öncesinden Uygur Türkleri tarafından yapılmaya başlanmış,daha sonra göçlerle Anadolu’ya gelmiş,Osmanlı İmparatorluğu zamanında süsleme sanatı dalına dönmüştür.
Ebru,eski Türklerde “ıbrık”kelimesinden türemiş bir kelimedir.Tam Türkçe karşılığı;”Kağıt Süsleme Sanatı”demektir.Ve hala çok büyük ustalar bu işi yapmaktadır.
Ebru Ustası anlatıyor.Bir taraftan da çalışıyor.En güzel ebruyu çıkarmak için çeşit çeşit boyalar,fırçalar ve desenleri kullanıyor.Dört köşe bir su kapı.İçi yarıya kadar su dolu.Bir çok çeşit boya.Bir sürü fırça.Bembeyaz resim kağıtları.Usta önce boyaları suyun yüzüne serpiştiriyor.Elindeki fırçalarla ve saplarıyla yapacağı desenleri veriyor.Kağıdı alıyor.Güzelce suyun yüzüne yayıyor.Üzerine bastırarak boyaları emmesini sağlıyor.Sonra bir kenarından tutarak yavaş yavaş çekiyor.Ters çeviriyor.Kağıdın üzerinde harika desenler oluşmuş.İnsana huzur ve mutluluk veriyor.
Alın size binbir renkli duvar kağıtları.Her renkte laleler.Kırmızı karanfiller. Çeşit çeşit şekillerde güller..Ve daha binlerce çeşit bitki ve duvar desenleri.İç açıcı ve huzur verici.Sanat bu işte!..Göze,gönle ve duygulara hitap eden manzaralar.
Ebru Sanatı’nı sevmiyorum diyen yalan söyler.Hiç sanat ruhu taşımayan insan bile olsa, bu güzel sanatın karşısında saygıyla eğilir.Çünkü, ebru sanatı yaşayarak değil yaparak öğrenilir ve bakarak zevk alınır.Bilhassa kitap kapakları ve iç desenleri çok tutulan bir ebru sanatı dalıdır.
Bu sanatı yapanları takdirle karşılıyorum.Önlerinde saygı duymamak elde değil.İnsan böyle bir sanatı huzur ve mutluluk duymak için bile olsa yapar ve sever.
Ebru Sanatı’yla huzur ve mutluluk herkesin olsun.Daha ne diyelim!

Kemal DOĞANAY