SON

• 17 Ocak 2014 Cuma 15:40:27

Sana söz bu son olacak. Beni bir daha ne göreceksin ne duyacak. Bir daha seni seviyorum diye peşinden koşmayacağım. Ama ne olur sonuna kadar oku bu metni.
Ben seni ortaokuldan bu yana seviyorum. Belki sıkıldın benden biliyorum. Biliyorum yüzyüze olmasa da birçok defa söyledim sana sevdiğimi. Bana başkasını sev demiştin. Denedim seni unutup başkasını sevmeyi denedim. Ama olmadı hep onlarda seni aradım. Kimisi üzülmek istemedi kimisi sevmedi. Kimisi ise unutturmayı denedi ama başaramadı. Anlayacağın unutamadım. Eğer seni gerçekten sevmemiş olsaydım o kadar yılda zaten unuturdum. Ama seviyorum işte seviyorum ve unutamıyorum.
Sen beni tanımıyorsun diyordun hep. Ben seni emin ol tanıyorum. Sen benim o ortaokulda tanıdığım ve sevdiğim Özgesin. Sporu seven, her türlü aktiviteye katılan, haksızlığa tahammülü olmayan, kafasına koyduğunu yapan, inatçı... Ama insan tanımadığına hep yabancıdır ve hep ondan çekinir. Belki beni tanımak istemedin. Belki de hayat izin vermedi. Bende kendimi tanıtamamış olabilirim. Ben sabırlı, inatçı, kafasına koyduğunu yapan, haksızlığa tahammül edemeyen, ısrarcı, sporu seven, tembel, hırslı ve sevdayı, aşkı ön planda tutan yani duygusal biriyim. Ailem, sevdam, vatanım ve arkadaşlarım her zaman beni hayatta tutan değerlerdir. Ama artık bunların bir anlamı yok sanırım. Biliyorum sen beni sevmiyorsun. Ben hep senin ne Rüstem’i ne de Ersin’i sevdiğine inanmıştım. Hala da inanmıyorum. Ama sen seviyorum diyorsun. Rüstem’le de sanırım benim yüzümden ayrıldınız. Bu yüzden senden uzak durmam gerek artık. Çünkü senin mutluluğuna engel olmak istemem.
Ben seni hep üzdüm. Ama hiç güldüremedim ki hep gülmeni isterdim. Belki bunları yazdığım için de üzülüyorsundur üzülme ne olur. Sen başkasını severken ve yüreğime söz geçiremezken ben sana arkadaş gibi davranamam. Hayatına girmeye çalıştığım için, bu kadar çok ısrar ettiğim için ve bu metni yazdığım için senden özür dilerim. Bu metnin sonunda ise sana yazdığım şiirler mevcut ve hepsi sensizliğimi anlatıyor. Bundan sonra hayatında hep mutlu ol hep gül inşallah. Gözünden illaki yaş dökülecekse o yaşlar hep mutluluk gözyaşları olsun. Bu metni sonuna kadar okuduğun için teşekkür ederim ve tekrar her şey için özür dilerim. Hakkını helal et.

Sensizliğin İlk Filmi

Bir aşk filmiydi benimkisi
İçinde hep hüzün hep yalnızlık olan
Sadece platonik bir sevdaydı konusu
Ben ve sensizlik başroldeydi

Bir aşk filmiydi benimkisi
Her film gibi mutlu bitmese de sonu
Güldürüp düşündürmese de insanı
Gişe de akıl almaz rekorlar kırmasa da
Bu filmin tek farkı sendin

Bir aşk filmiydi benimkisi
İçinde hep umut barındıran
Hep hayal kurduran
Tek kişilik sevenleri ele alan

Bir aşk filmiydi benimkisi
Sensizliğin ilk filmiydi vizyonda olan
Senin izlemediğin sadece yönettiğin
Yönetmenin sen oyuncusunun ben olduğum
Acıyla biten bir aşk filmiydi benimkisi

Sen olmadan seni yaşamaktı
Film de olsa gerçekte olsa
Sensizlikti bu vizyonda…

Anlayabilmek Seni

Manasızdı seni anlamak
Seni anlamak anlayabilmek
Hayatı anlamaktı
Hayatı anlamak ölüme yaklaşmaktı

Anlayabilmek seni
Aşkı bulmaktı anlamaktı
Aşkı bulup hayatı unutmaktı
Hayatı unutmak kendini yormaktı

Ölümü görmezden gelmekti
Kefensiz toprağın altında yatmaktı
Korkusuzca karanlığa yürümekti
Ölümle gırgır geçip Azrail e çalım atmaktı

Seni anlamak anlayabilmek
Ölümü görmeden seni sevmekti
Seni sevmek ölümün ta kendisiydi
Haykırmaktı sevdiğini
Geceye karanlığa yemyeşil doğaya
Ağzım çıktığı kadar bağırmaktı
Seni seviyorum demekti
Seni anlamak bütün duyguları yaşamaktı

Düşünmek Seni

Düşünmek seni
Her ne kadar sensiz olsamda
Seninle olduğum günleri düşünmek
Hayal etmek yaşamayı

Düşünmek seni
Ufacık odası olan bir evde
O şevkatli kollarında ölmeyi
Senin kucağındayken azraili beklemeyi

Düşünmek seni
Üç kuruşluk maaşa mutluluğu yakalamak
Aşk,sevgi karın doyurmaz diyenlerin inadına
Dimdik ayakta durmak seninle

Düşünmek seni
Tek gecelik sevenlere ders verircesine
Bir ömür boyu sevmek seni
Bir ömür boyu düşünmek

Düşünmek seni
Bir avuç şerefsiz için
Bütün vatanı düşünür gibi düşünmek
Ölmekten korkmadan sevmek seni

Düşünmek seni
Evsizler ve kimsesizler gibi
Sıcak bir yatağı düşünür gibi düşünmek
Bir lokma ekmeği sever gibi sevmek seni

Düşünmek seni
Bir annenin evladını sevdiği gibi
Hiç karşılık beklemeden sevmek seni
Mutluluğun için , unutmam için
Hergün yalvarmak allaha
Seni seviyorum diye haykırmak
Düşünmek seni düşünmek..

Anlasana

Kahpece dönen bu dünyada
Sesini duymadan yüzünü görmeden
Geceyi gündüz günü sensiz
Cebi meteliksiz naaşı kefensiz
Sensiz zamandan ölümü yoktan
Platonik aşktan
Yaralı yürekten
Sana seslenir bu şair
Korkarak şiirinden
Cennet cehennem olsada
Kahpece dönen bu dünya dursada
Seni seviyor bu yürek anlasana be
Anlasana anlasana

Azrail’im Ol

Sensizliğin yağmurlarında
Düşen her damla
Gözlerimdeki seni hatırlattı
Issız ve sessiz sokaklarda

O yağmurlarda yıkandı sevdam
Saf ve temiz duygularla
O damlalarda sakladım sensizliğimi
Islak ve hayattan kopmuşcasına

Ölürsem eğer birgün sevdağından
Sensizliğin yağmurlarında yıkasınlar bedenimi
Mezar taşıma yazsınlar bu şiiri
Azrail’im ol senle öleyim bari
Sensiz hayatımın son saniyelerini

Cehennemdi Sensizlik

Cehennem sensiz olacak
O iki kelime kifayesiz kalacak
Cümlelerle anlatmak yetmeyecek
Seni sevdiğimi kimse bilmeyecek
Soracaksın
Soracaksın sevdamın derecesini
Gözlerimde bulacaksın
Gözlerim kalbimde olacak
Anlayamayacaksın
Anlayamayacaksın
Anlamak belki yetmeyecek
Bir kurşun gibi saplanacak sevdam yüreğine
Bir sızı hissedeceksin belki yüreğinde
Belki hançer saplayacaksın yüreğime
Beni sensizliğin kucağına itecek
Azrail’le sigaramı paylaşacak
Zebanilerle iki bira yuvarlayacak
Kalbimin ateşini anlatacak
Cehennemi ısıtacak kadar sıcak
Kimse bilmeyecek anlamayacak
Cehennem sensizlik olacak

Sensizim Yine

Sensizim karanlık puslu bir gece de
Sensizliğin şafağını sayıyorum
Geçmek bilmeyen saatlerde
Teskereyi alacağım günü bekliyorum
Sana kavuşacağım günü
Seni hala çok seviyorum

Sensizim çatışmanın tam ortasındayım
Mermilerin ve gönül yarasının ortasında
Ya mermiden gelecek sonum
Ya da gönül yarasından şehit düşeceğim aşka
Seni ölümüne seviyorum

Sensizim hayattan uzakta senden uzakta
Seni düşünmekle geçen zamana yakın
Senin aşkından yanmaya hazır
Beni arama sevdiğim
Sana senden daha yakın
Yine sensiz yine uzakta

Gidiyorum Bu Gece

Gidiyorum bu gece
Yürüyorum ölüme sensizliğe doğru
Sensizliğin karanlığında
Sokak lambalarının ışığında yalnız

Hiç bilmediğim caddelerde
Hiç bilmediğim yollarda
Şuursuzca dolaşıyor dolaşıyorum
Ya seni arıyorum ya da çaresizliğimin ilacını

Gidiyorum bu gece
Yürüyorum sensizliğe doğru
Ölüme giden yolda
Sokak lambalarının ışığında bir başıma

Ölümün o soğuk kucağına
Sensizliğin zifiri karanlığına
Göz kapaklarımı yummuş yürüyorum
Zerre kadar korkmadan

Sokak lambalarının aydınlatamadığı
O karanlık sokaklarda yürüyorum
Artık bana ne sensizlik ne de ölüm koyar be
Alışmışım bir kere yalnızlığa
Senin için şiirler dokumaya…

Seni Seviyorum

Seni ilk gördüğüm anda
Elim ayağım dolaştı
Nereden çıktı bu dedim kendi kendime
İnanamadım senin o güzelliğine

Seni gördüğüm ilk anda
Endamın ve güzelliğin büyüledi beni
Ve işte o dedim kendi kendime
İlk görüşte sevdim seni ilk ve de tektin
Yeniden yeniden ve yeniden baktım sana
O anda belki bir daha göremem diye
Resmen âşık olmuştum sana
Uyuyamıyor hep seni düşünüyordum
Mümkün mü bir daha görebilmek diye

Seni Sevmek Ölmek Demek

Ölmekse ölmek
Yaşamaksa yaşamaktır sevmek
Kefenin olup gömülmektir seninle
Özgürlüğün olup bir ömrü yaşamaktır

Zamanda koybolmaktır sensizliğin içinde
Kuş sesleriyle merhaba demektir güneşe
Hatıralarınla batırmaktır güneşi
Zikretmektir sensizliğin içinde seni

Geç kalmaktır sevgiye ve...
Ve bilet bulamamaktır sevgi denen otobüse
Yol almaya çalışmaktır sevgi rotasında
Gem vurmaktır sensizliğin pusulasına

Esen rüzgarlara karışmaktır sigara dumanında
Her nefeste haykırmaktır ismini
Her nefeste yaklaşmaktır ölüme
Ellerinde vermektir son kelime-i şaadeti

Sensizliği süslemektir seninle
Senin için sensizliğe adak olmaktır
Aşkı değil sevdayı bulmaktır bu devirde
Sevmeyi bilip yalnızlığa mahkum olmaktır

Eskimiş düşlerde saklamaktır
Bulmacalara bilmecelere gizlemektir seni
Kalbimin mezarlığına gömmektir
Ecel olup vurmaktır sensizliği ve yalnızlığı

Namert bir kurşunla dost olmaktır
Mayın tarlasında koşmaktır sevdaya
Cehennemi cennete çevirmektir
Nedensizce sevmektir sevilmektir

İzmarit gibi basıp geçmektir zorlukların üstüne
Ne aldatma ne ihanet olmalı bu yolda
Adam gibi adam olmaktır aslında
İnsanca yaşamaktır sevmektir bu hayatta

Sakınmaktır kendi göz bebeğinden bile
Aşıdan korkan çoçuk gibi korkmaktır
Yılmadan hayata korku salmaktır
Seni candan öte can bilmektir

Enkaza dönmektir aşkından
Yardım isteyip bulamamaktır
Alt üst etmektir geçmişi ve geleceği
Eski benliğimi sensizlikte aramaktır

Vurgun yemektir sevda denizinde
Tüm umutları alabora etmektir
Bir su damlası misali sevmektir
Ve sensizlikte boğmaktır o tertemiz hayalleri

İzlemektir senin olmadığın bu şehri
Kaldırımdaki parke taşlarının yalnızlığıdır
Gecenin karanlığında kaybolmuş bakışlardır
İçimdeki sensizliktir eski bir şehre yansıyan

Yorulmadan sevmeye çalışmaktır
Bir yumruk daha yemektir şu kahpe dünyadan
Pes etmeyip ayağa kalmaktır belki de
Yaşamın içinde ölümle dans etmektir

Olgunlaşmaktır hayatın dikenli yollarında
Gülü sevip diken ile idare etmektir
Güneşsiz mehtabı seyretmektir
O sensizliğin içinde seni sevmektir

Rüzgarın esintisinde savrulmaktır oradan oraya
Maviliğin beyaz ile buluşmasıdır
Gözyaşıdır dökülen kelimeler sayfalara
Raftaki kitabın ismidir sensizlik

Upuzun menzilli bir silahtır sevda
Tek atış tek hedeftir sıkacağı
Merminin namludaki yalnızlığıdır
Uzaktan uzağa için için sevmektir

Mutlu olmak değildir illaki sevmek
Yüreğimdeki her bir hücrede bulunan dört harftir
Geceyi gündüze karıştıran bir silüettir
Mezar taşıdır baş ucundaki yüreğin

Allah’ın Fakir Kulu

Seveceksin ömür boyu
Zordur hayat yolu
Bu sevdanın oyunu
Unut onu ey Allah’ın fakir kulu

Seçersin hep zoru
Seversin o güzel kulu
Kanar yüreğinin koru
Unut onu ey Allah’ın fakir kulu

Akar gözünün suyu
Sönmez yüreğinin koru
Bitmez kelimelerin sonu
Unut onu ey Allah’ın fakir kulu

Dikenlidir hayat yolu
Unutturur sağı solu
Ölüm her sevdanın sonu
Unut onu ey Allah’ın fakir kulu

Vazgeçmem Senden

Sensizliğin ilk gününde
Karanlık basar üstüme
Sevda almış canımı
Azrail çekmiş ipimi

Yaralı yüreğimin gözyaşlarıyla yıkanmış bedenim
Gözlerin kadar derin çukurlara girmişim
Kürek kürek toprak atmış sevda üstüme
Toprağın nemi dolmuş ciğerlerime

Tak etmiş sensizlik yüreğime
Sevda alsa da canımı
Azrail çekse de ipimi
Ölümün nefesi ensemde de olsa
Vazgeçmemişim senden korkusuzca