İntihar

• 16 Ocak 2014 Perşembe 02:31:24

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Tıknaz kaldırımlarda alengirsiz suretimle Tanrıya bakıyorum.12.13 yaşlarında bir kız çocuğu ağlayarak yanıma yaklaşıyor. Simsiyah saçlarının esaretine saklanmış kömür karası gözlerindeki küfürü bir ezan gibi duyuyorum. Babasından kaçtığını söylüyor naçiz gövdesindeki sustalı yaralara dokunarak. Sol üst cebimdeki tüm bira şişelerini Arnavut taşından yaptığım evsiz işi yastıkta kırıyorum. Çelimsiz bedenini
sıçık ağzıyla boca eden bir adam beliriyor . Tramvay durağındaki yoğun sisin arasından kızın babası olduğunu anlıyorum. Kırdığım tüm bira şişelerini adamın kıçtan gövdesine monteliyorum. Kız kaçmalısın Adam diyor. kendimi polislerden önce buluyorum. Nişan yüzüğüm kanla istiflenmiş, birden daha bir kaç saat önce terk edildiğimi hatırlıyorum. Beni boğaz köprüsündeki ihtişamlı intihara götürecek son meteliğimi kızın kursağından geçmesini arzu ettiğim mercimek çorbasına yatırıyorum. Daha ucuz yollu bir intihar öncesi, beni arayan aynasızlara küçük kızı teslim ediyorum. Tem üzerinde mesaiye kalan fahişelerin arasında gözüme lüks bir ölüm kestiriyorum. Ancak ezilerek ölmek bana yakışmaz. Nefesiyle tenimi araklamaya çalışan bir hayat kadınına selam vererek benim içi en iyi ölümün yattığı yere doğru gidiyorum. Rakısında balık yüzdüren ayyaşların Allah bildiği denize ,ilahlara ayıktırmadan yaklaşıyorum. Bir şair saçlarından kıçı bile görünmeyen bir kadına şiir okuyor. Bu ironik ambians bozulmasın diyerek kendime biraz daha zaman tanıyorum. Bir çift el alkolüme iş oluyor.

Şizofrenik bir yansıma olsa da yanımdaki adam kadehimi kendisiyle paylaşıyorum. Neyi kaybettiğimi hatırlamamı istiyor. Kazanamadığım her şeyi kaybettim diyerek küfrümü tazeliyorum. Sanırım bu limanda çözüm olmayacak intihar tutkuma ben de uhlevi bir bakış açısıyla ölümümü meşrulaştırmaya karar veriyorum. Minare!!Kendimi bir minareden cemaate doğru fırlatmayı düşünüyorum. Ne de olsa arkamdan dua okuyacak kimsem yok. yoksul anamdan başka bende duaların ortasında can vermeye karar veriyorum. Önce avludaki göbek taşında beyaz peyniri rakıyla güzelleştiriyor ve muhteşem an öncesi alkolle abdest alıyorum. Akşam ezan saati tüm saf tutanları minareden izliyorum. Sokaklar, laz fırın, kocasını mahallenin goygoycusuyla aldatan sarışın, pazarda ucuza düşmüş malları kovalayan Emel Sayın lakaplı bilmem ne kadın, ölümüm beni terk eden kadına yayılacak kadar dedikodulu olacak. Kendimi verdiğim karardan dolayı tebrik ediyorum. Saf tutan cemaatten biri minareye bakıyor şuursuzca, ve bu anlamsız bakışlarla göz göze geliyorum. Namazı bırakıyor ahali, hoca hoparlörden diyanet işi yorumlar yapıyor kahraman olmak için, pazardaki kalabalığın alışverişi bırakıp bu birinci sınıf intihar gösterisini izlemeye koştuğunu görüyorum. Çekirdekçiler, meşrubatçılar ve adam yaralamadan peşime düşen polisler köşeleri tutmuşlar. Dilimin kemiği düşüyor üstlerine. Beni ancak vurarak durdurabilirsiniz diye haykırıyorum. Suskunluk!!!!...Ben saatler önce beni terk eden kadını bu koftiden kalabalığın içinde umutsuzca arıyorum. Yatsı saati yaklaştı kadınlar işten dönen kocalarını misafirliğe gelen ahbaplarını çağırıyor bu canlı yayın gösteriye , ben yalnız ölmek fobisini tanımadığım yüzlerce yığının önünde yeniyorum. Babasını aciliyetle acil servise servis ettiğim o küçük kız da orada atlama der gibi ellerini açıyor ama çok geç. Ben vazgeçsem de şizofrenik yansımam kararlı ve onun leş kokan elleri tarafından itiliyorum. İntiharı düşlerken cinayete kurban gidiyorum. Cemaat üstlerine düşmeyeyim diye karınca kolonisi gibi dağılıyor. Buz gibi bir betona çakılıyorum. Hayat arkadaşımın bir zamanlar kurban olurum dediği gözbebeklerim patlıyor. yumurtalıklarım ağzımda can veriyorum. Kalabalık tanımadığı bu mevta için bilimsel yorumlar yapıyor. ben şimdide cehennemde intihar edebileceğim bir cami arıyorum...

Gökhan Gök