O "his nedir?" diye sordu. Diğeri cevap verdi: "his kalbinden uzuvlarına uzanan iç coşkusu ya da sıkıntısıdır. His’ettiğinde için içine sığmaz uzuvların yerinde durmaz... His’ettiğinde için içinde hapsolur, uzuvların yerin dibine girsin istersin!" O "Peki hissettiğimizin yolunda mı yoksa aklımızın yolunda mı ilerlemeliyiz?" cevap: "İkisinin de... Akıl yolunda yürürsen o yolda dilenen fukarayı bir fazlalık gibi görür iğreti gözlerle bakarsın... His yolunda yürürsen düşüncelerin muğlaklaşır, iyiyi kötüden, anlamı anlamsızdan ayıramazsın, hep uçlarda yaşarsın ya hep ağlarsın ya da hep güler... Ortada yaşamalı insan, aklın iplerini salmamalı, hissin kaynağından ayrılmamalı..." O "Peki Günlükçü bunları nasıl yapmalı, o dengeyi nasıl kurmalı, sevgi, aşk yolunda akıl ile nasıl yürümeli?" cevap:"Bilmiyorum. Ben hissettiğini bilemem, akıl yolunu göremem. Ben sadece his’etmenin hassasiyetinden, aklın da vurdumduymazlığından bahsederim." O " Görülmeyenden acı çıkaran, neş’e anında hüzünlenen, hiç durmayacakmış gibi koşma isteğiyle kavrulan, içi içinde iç bunalımdan ağlayan, ağladıkça içe doğru, içi yanan, yandıkça küçülen, yalnızlaşan bir uzuv benimkisi be Günlükçü!" cevap "..." O"sen hiç his’etmez misin? Hep açıklama mı yaparsın? Ağlar ya da güler misin? His’in açıklamasını yaparken his’in derinliğini hissetmeden doğru mu tanımlarsın Günlükçü?" cevap: "His ile tanımlanan şeylerin doğru olma olasılığı düşüktür... Akıl ile tanımlanan his ile desteklenen veriler... İşte bu veriler doğru verilerdir!" O "Ah be günlükçü bunu akli olgularla açıklarken hissi titreşimlerinden hiç eser yok ama! Verdiğin cevabın hissi destekçisi sorduğum soruda gizliydi ’sen hiç his’etmez misin? Ağlar ya da güler misin?’ Sadece akli melekelerinle açıklama yaptığın buradan belli. Destekçi his olgusu nerede?" cevap"..." O "sohbeti bitirmenin akli yönden uygun olduğunu düşünüyorum, fakat hislerim seninle tekrar konuşmak istediğimi söylüyor..." cevap: "hislerine güveniyorum!"