sesinin derinliğinde ve müziğin eşliğinde ne güzel bir sunumdu,

sinemaya gittiğimizde jenerik müziği eşliğinde, filmi heyecanla beklemek gibi,

perde ardındaki sesten dinler gibi koltuğuma yaslandım ve merakla dinlemeye başladım...

bittiğinde ise, buruk ve düşünceliydim...ve bir film izlemişim hissi vardı içimde...

gerçekten çok güzeldi, duygusu, sorguladıkları ve anlattıklarıyla...

ve tabi ki seslendirme ve müziği de cabası...

içtenliğimle kutlarım...teşekkürler...

duygusu ve seslendirmesiyle seçkiye değer bir eserdi kutlarım...

çember,,, çünkü konfor alanlarının tümü burada
sınırın dışını kontrol etmek zor
o nedenle çemberin içinde durmak en kolay
her zaman iyi yazıyor bu kalem
tebrikler deniz

nesirde de bu kadar başarılı olduğunu fark etmek mutlu etti beni okur olarak
daha sık yazmalısın demiycem, vakti saati gelince yazılır mutlaka
ama daha sık okumalıyım seni
kardeş duygu ve düşüncelerin varlığı, yalnız olmadığını hissettiriyor insana:)

tebrikler adaşım

Deniz sen hayata bakış açını şiirlerinle veya denemelerinle çok başka anlatan ve düşündüren bir şairsin. Sayfana girdiğimde muhakkak birden fazla okuyorum yazdıklarını anca pekişiyor. : )) İşte yazar dediğinde böyle olmalı arkadaşım düşündürmeli ve anlatımındaki farklılığın esrarıyla büyülemeli. Büyüleyen Şair.. Deniz Pınar.. Ve okuduğum her paylaşımında şunu görüyorum ürkek bir yalnızlık.. Selam olsun dostum... :)) Başarılıydı.. Hem okumak hem dinlemek keyif ile karışık bir hüzün verdi..

Yasemin ÜNLÜ tarafından 1/7/2014 1:28:53 AM zamanında düzenlenmiştir.

Yasemin ÜNLÜ tarafından 1/7/2014 1:32:01 AM zamanında düzenlenmiştir.

kutlarım Deniz

sevgiler kardeşim

Yalnızlıgın içinden...
Hala çok çocugum oysa.
Kim yaktı karanlıgı, yakın tüm ışıkları... :(

Sahi büyüdük mü?

Uçurtmaların peşinden gitmediğimize göre büyümüşüz...


Çocukken; ola ki uçurtma elimizden kaçıp gitse, ne yapardık? İmkan olsa merdivensiz tırmanırdık gökyüzüne. Gözyaşlarımızla mektup yazardık martılara. Onlardan birisi elbet okurdu ya. Bulup getirirdi.


Söndürme ışıkları Sevgili Yazar, yorumun gerisini ben aydınlıkta yazıyorum ama sen kapat gözlerini öyle oku...


Önümde beyaz bir defter, ucu yarım bir de kalem,



...

güzel bir yazı olmuş

"...

"Evet ışıklar böyle daha iyi"
.....
önümde ise beyaz sayfaları olan bir defter duruyordu.
-neyi istersek çizebilirmişiz
sanırım o zaman herkes bir ev bir gök kuşağı ve de ağaç çiziyordu
nedense özgürlük denince akla bunlar geliyor.
Sanki bilinmeyen bi çemberin etrafında hepimize sınırlarımızı daha doğmadan çizmişler ve bu sınırdan dışarısı için yasak getirmişlerdi.
sevemedim o sınırları bir türlü.
Peki ihlal ettim mi ?
gülmek geldi içimden.
ben suçsuz olduğu halde sıra dayağında en sert sopayı küçük avuçlarında hisseden sessiz sakin ve bir an önce eve dönmek isteyen o çocuktum ..."

Eve dönmek istedikçe ve öykü yazıldıkça hepsinin sonunda mağaraya giren aptal bir kampçı oluyoruz ya da bir başkası dili tutulmuş olarak dışarı çıkıyor önümüzden. Gölgelerin arasında karaltı saatleri, bakmak için döndüğümüz anda...hep galiba...

Çok sevdim bu yazınızı , hissedilen duyarlılık şahane...

Dostlukla

sen bulutları kovalarken

annemin yağmur kokan elleri

bir kız çocuğunun eteklerine serpiştiriyordu bulutları

ay şahitlik ediyordu

güneş utanıyordu

siyaha boyarken çembere dolanan özgürlüklerimizi

gök kuşağının mızıkçılık ettiği bu saklambaçlarda hep karanlıktı odamız

belki de aydınlık,gerçeği gösterdiği için sevmiyordu adamlar

defterler dolusu dünya

defterler dolusu özgürlük çizelim o vakit

renkleri biz olsun

sevgi olsun

umut olsun

barış olsun

son nokta adı

insan olsun


.....saygımla

Herkes düşlerini elleriyle gerçekleştirebilir aslında.
Bu düşleri gerçekleştirmek için yaşarız.

Daireleri somut olarak çizmesek te,
o daireler içine hapsederiz kendimizi.
Aslından bu dairelerin içinden kurtulmak mümkün.
Bunu gönülden istemek yeter ve bu yolda adım atıp yürümek.

Kendi kendimizi,
bir daireye hapsetmemeliyiz.

tebrikler..

Karanlığa düştün öyle mi.

farklıydı..