Habersiz...

• 2 Ocak 2014 Perşembe 09:57:28

Çarşı izninden döndüğünde gözleri kıpkırmızıydı. Arkadaşının bu durumuna alışkın değildi. Ankaralı olmasından mı yoksa ufak tefek yapısından mı kestiremedi onu hep neşeli biri olarak tanıdığını fark etti o anda.

-Ne oldu, neyin var?

-Abi bahsetmiştim ya, memlekette kız arkadaşım vardı, ayrılmıştık…

Burada karşılaşmış olmaları masalsı bir tesadüf olabilirdi ancak diye düşünerek cevap verdi;

-Evet?

-Kafede oturuyordum, kahvemi yudumlarken göz göze geldik. Öylece kalakaldığımı “ne bakıyorsun” der gibi el hareketi yapınca fark ettim. Önce beni tanımamış olabilir mi diye düşündüm, bir süre kendime gelemedim. O an özlem mi yoksa öfke mi hissettiğimi anlayamıyordum ama yüreğim hızla çarpmaya devam ediyordu. Yanındakilerle bir şeyler konuşuyordu ve arada dönüp bana bakıyorlardı. Kendimi biraz toparladıktan sonra, kalkıp yanlarına giderken iç cebimdeki resmi çıkarttım ve önlerine koydum. Elinde resme bakarken önce bana baktı ve hayretle arkadaşlarına, sonra hepsi bana baktılar. Ellerinden resmi çekip oradan uzaklaşırken arkamdan seslendi, ses kulaklarımda yankılandıkça adımlarım hızlandı. İşte buradayım, abi çok kötüyüm.

-Ne diyeceğimi bilemiyorum, bazen zihinlerimiz bize oyun oynar, en ufak bir ses, koku, görüntü bastırdığımız, unuttuğumuzu zannettiğimiz yaraların kabuklarını kaldırıverir. Seni anlayabiliyorum, ama seni anlamam sana iyi gelmeyecek onu da biliyorum. Sadece bunun üzerine düşün, göreceksin düşündükçe daha iyi olacaksın.
Genelde kendisiyle paylaşılan bu gibi farklı durumların etkisinden kurtulmak için içindekileri kağıda dökerdi. Akşam yemeğinden sonra bahçede tekrar bir araya geldiklerinde ona yazdığı şiiri verdi. Arkadaşı şiiri okuduktan sonra bir kez daha ağladı ve dayanamayacağını, telefon açmak istediğini söyledi. Ankesörden döndüğünde hala kötü görünüyordu.

-Abi olayı ona da anlattım. Sesinden pek ilgilendiğini söyleyemem. Ama yazdığın şiiri ona okuduktan sonra o da ağlamaya başladı. Bir süre daha ağlayışını dinledikten sonra kapattım. Bitti abi, bitti. Ama bu şiirin sonu var ya bugün yaşadığımın tam özeti gibi;

Haberin olmadan seni bir kez daha sevdim

Beni bir kez daha terk ettin.