Bir bardak suda fırtına koparanlara duyrulur!
Zamanın birinde suyun çok büyük bir sırrı varmış.Su,bu sırrını birine söylemek istermiş.Aramış taramış sonunda gökyüzünde bulutlara söylemeye karar vermiş.Suyun sırrını duyan bulutlar,bu sırrı kaldıramamış,yağmur olarak yer yüzüne boşaltmış.Yağmur suları,göllere akmış.Göller de toplanmış.
Su bu kez sırrını göllere söylemiş.Göller, suyun bu sırrını kaldıramamış ve buharlaşmaya başlamış.Gölün bütün suları buhar olarak göklere çıkmış.Bu kez oradan tekrar yağmur olarak yeryüzüne boşalmış.Derelere akmaya başlamış.
Su, bu defa da derelere sırrını söylemiş.Dereler,bu sırrı kaldıramamış,nehirlere aktarmış.Nehirler de kaldıramamış,denizlere akmaya başlamış.
Su bu kez denizlere sırrını söylemiş.Denizlerde kaldıramamış,okyanuslara devretmiş.Okyanuslar bu sırrı kabul etmiş.Ne dolmuş, ne de başka yerlere akmışlar.Öylece suyun sırrını saklamışlar.Kimseye söylememişler.
Böylece su anlamış ki,sır vereceksen sırrını salkıyacak okyanuslara vermelisin!
Bir bardak su önümde dururken bunları düşündüm…Bir bardak suda suyun sırrını gördüm.Demek ki,insanlarda okyanuslar gibi engin ve güçlü.Suyun sırrını saklayacak kadar da kuvvetli.
Sen sen ol sakın sırrını taşıyamıyacak kimselere söyleme..
Seni de bardaktaki su gibi bir yudumda içerler.Zaten ben de öyle yaptım.Diktim başıma bir yudumda bardaktaki suyu içtim.

Kemal DOĞANAY