Karakalem Bir Rüya

• 1 Mayıs 2008 Perşembe 14:38:12

Bir uykuya daldım. Sebebini bilmeden, ama isteyerek. Sebeplerim vardı ama hepsi değersizdi asıl olanın yanında. Esaslar insanın karşısına çıkıveriyor. İstesen de istemesen de. Belki sen onları kendine çekiyorsun, sahip olduğun değerleri iterek. İttiklerin seni daha da götürüyor bilinmeze doğru. Yani merak ettiğin, öğrenmek, ait olmak istediğin yaşama, yaşamak için yanıp tutuştuğun özlemlere, ümitlere doğru. Ümit ederken hiç düşünmüyorsun, umarsızca, sorumsuzca, özgürlüğe kavuşurmuş gibi. Halbuki daha da zincirlere vuruyorsun kendini, anahtarlarını bilinmeze fırlattığın. Aramak istemiyorsun o kilitin anahtarını, her ne kadar zincirler bileklerini kesse de, canını acıtsa da, yüreğin ağrısa da.

Rüyanın güzelliği seni büyülüyor. Belki bu büyü hoşuma gidiyor. Ama bir gün, bir an, bir zaman geliyor yoksa rüya değil mi diye düşünerek uyanıyorsun, gözlerin yaşlı. Her ne kadar bu rüyayı görürken gözün açıksa da, her nefes alışında, her adımında, her sözünün arkasında saklansa da bu bir rüya. Belki de içimde hoşnutluk, umut var buna kol kanat gerişimde, onu saklamamda.

Peki ya onun haberi var mı bu sahiplenmemden. Elbette hayır. Hayır demesinden korkuyorsun. Bu büyük, çok büyük, kalbime sığdıramayacağım, yüreğimin yetmediği, cesaretimin kırıldığı bir korku.
Korkuyorum, ardından ağlıyorum. Tutamadığım, yere düşürüp paramparça ettiğim kalbim ağlıyor. Benim yüzümden, çizdiğim karakalem gözlerin yüzünden. Kalem tutan bu eller günahlarıma bir yenisini ekliyor. Engel olamıyorum. Bırak diye kalbim bağırsa da. Neye yarar ki gördüğünden sağır olan bu kulaklara. Onlar senin sesini dinlemekten yılmıyor, yorulmuyor, sıkılmıyorlar. Adeta bir sağırın kuş sesini beklediği, duymak istediği gibi. Ama artık bu sessizlik sağır etti kulaklarımı. Keşke anlatabilsem kulaklarıma, sağır olduklarını, bir daha o sesi, dünyanın anlam kazandığı sesi duyamayacaklarını.

İlk ve tek oldun, diğerleri çok farklı, belki de anlamları daha çok olacak, gün geçtikçe daha da anlam katacağım. Ama unutma ki, bu değerler içinde en parlak olan gözlerindeki ışıltı olacak. Yüreğimde asla kaybolmayacak gölgen. Çünkü sen oralarda bir yerlerde olacaksın.

Bu kalem tutan eller, bunu yazan kalemler kırılsın.