Öncelikle şunu söylemeliyim ki hakikaten Dan Brown okunası bir adam. İki kitabını- Melekler ve Şeytanlar ve Kayıp Sembol- ve diğer eserlerini de okumayı düşünüyorum. Kitapların ilk göze çarpan özelliği, gerçek bilgi veriyor olması. Yani okurken aynı zamanda öğreniyorsunuz. Öğrenmek için size birkaç kelime veriyor, araştırıyorsunuz. Gerçek donanımlı bir yazar? Kesin öyle diyemiyorum... Turgut Özakman’ın ’Şu Çılgın Türkler’ i nasıl ki bende destekle yazılmış hissi verdiyse, aynı şekilde Dan Brown’ da yardım almış yazmış ya da yazdırılmış gibi geldi. Satış rakamları, genç yaşı, büyüdüğü ortam bana bu izlenimde yardımcı oldular. Ya da belki yanılıyorum, gerçekten çığır açan bir yazar!
Kayıp Sembol kenarda dursun, Melekler ve Şeytanlar olağanüstü bir eser. Özellikle de son bölümü. Okurken heyecandan duramıyorsunuz. Kurgusu, vurgusu ve kaygısı ile gerçekten konusu sağlam eserlerden. Kendisi de- ya da en azından ailesi- mason olan yazardan bu kadar antik, gizem, sır, okült beklemek gayet normal olsa da konuyu biliyorum diyenlerin bile acabaya düşecekleri labirentler içeriyor kitap. Filmi kitap yanında yok sayılabilir. Kitabı okuyanın Tom Hanks’ e rağmen filmini izlemesi eziyet. Brown tarafını da gizlemiyor ayrıca kitapta. Yani eninde sonunda bir farmason hristiyandan irdeliyorsunuz tarihlerini. Belki de en güzeli. Diyebiliriz ki abartmadan, Dan Brown, modern edebiyatın Hugo’su. Romantizm eksik değil yani. Modern Ne denilebilir başka, İlluminati sen çok yaşa!

Scatter