İSTANBULDA MISIN ?

• 20 Aralık 2013 Cuma 21:17:09

İstanbuldaysan ve çay içiyorsan deniz önündeyse güneş gizlenmiş
akşam yakın,beni hatırla kaşığın bardağa her vuruşunda
ve bir şeker de benim için at erisin özlemimiz.
Çık eminönü’ne galatayı yürüyerek geç,ele le olduğumuz
günleri anarak şiir yazdığım korkuluğa dokun,aşağıdan geçen
vapurlardan birindeydik bir zamanlar hatırla.
Kuşlar görürsün iskeleye yakın mütevazıdırlar bir parça simit için
sarılırlar kanatlarıyla rüzgara,ellerimizle beslerdik her birini
tutamasakda,umuttu mavideki her beyaz leke biz adına martı desekde
Beyoğlunun arka sokaklarındasındır şimdi bilirim ,bilirim ki
şiirlerimi okursun gizli duvarımda altındaki tarihlere dokunur
gülümsersin kimi silinmiş kimi boyanmış kiminin altında gülücükler,
bir şiirde sen yaz uzaklara diye başla uzaktakine diye bitir.
Güneş alsa da gözünü bakarsın camlarda çamaşırlar dizilmiştir beyaz bir
ipin üstüne,peçete uzatırsın küçük bir çocuğa alır cebine koyar kolu burnunda
taş atar sekseğin 1 numarasına bir taş da sen at 3’e 3 yıl oldu 26 da gün .
Simitçimiz kurulmuştur yerine,görünce seni gülümser saı dişleriyle
hoşgeldin abla der bozukları seversin kuruşlarla dolu kavanozundan
simit paranı alırda çıkarsın hep,al simidini ye,buralarda simit yok dişlerinin
arasında susam kaldı mı diye kimseye sorma ben de yokum
Yoruldun kabataş sahil bankımız orda kitabın çantanda renkli balonlar
karşında boğaziçi bulanık vapurlar saydam,aç kitabını arkasında bir
şiir önünde bir şiir hep derdim ya şiir heryerde diye yazmadığın yer
kaldı mı demiştin gözlerin demiştim gözbebeğine vurur kitabın kapağı
Kürk Mantolu Madonna ...
Kısa çöpü çekmiştir mavi siyaha karşı vapur ışıkları uzaklarda
boğaziçi ışıl ışıldır,üşümüşsündür sende kesin kansızlık vardır bünyen
zayıftır kıyamam takar kulaklığını yürürsün atkın sallanır omzundan
aşağı ellerin ceket cebinde çantan ağır...
Gün bitti bak her hikaye gibi her şiir gibi bizim gibi...