2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
975
Okunma
Küçük bir kutuya sığdırıyor bazen insan tüm hayatım dediği anıları,
sararmış fotoğraflar ,kenarları yırtılmış mektuplar..
Kırık bir oyuncak belki çocukluğuna dair.
Arada bir iner dolap raflarından,
Açılır alışmaya çalıştığımız şimdiki yaşantımıza...
Gözler nemlenir ,bazende süzülüverir iki damla yaş yanaklarımızdan.
Küçük bir günlük çıkar...
Satırlarında umutları olan...
Kurumuş kır çiçekleri vardır, belki bir tane kuru gül.
Hatırlar insan bir bir geçmişini,
Gülümser sonra iç çeker derinden
hey gidi hey..der.......
Ve susarız ____
Suskunluğumuz sanki sonsuz olacakmış gibi.
Tekrar anılar indirildiğinde raftan ,yeniden yaşanır güzel umut dolu geçen yıllar...
SON EYLÜL_______
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz