Adressiz Mektuplar-6

• 17 Aralık 2013 Salı 16:07:37

Merhaba gözlerimin uykusuz, yüreğimin ağrılı düşü merhaba

Bu sana kaçıncı mektubum saymıyorum daha. Üşüyor ellerim titriyor kalemim malum mevsim kış sevgilim. Aralıkta kapısını kapatmak üzere .
Yeni yıla çok az kaldı ve yeni umutlara. Kuşlar gibi kalbinden sarmak gökyüzünü çok yakındır kimbilir ..Ayrılığın adı eylülse eğer vuslatın mevsimini biz buluruz belki de.Maviye boyanır içimiz, bir devir daha kapanır ömrümüzde böylelikle . O zaman her yer yeşillenir...Çok mu hayal kurdum yine ?

Karla başlayıp aralıkla devam etse de sözlerim,görüyorsun ya baharın gözlerini özlemiş gözlerim ... Bir de seni ...

Ya sen, ya sen sevgili? Bu da soru mu şimdi ?

Neyse yine bana döneyim .Nasıl mı geçiyor günlerim? Göz kapaklarımın altında bekledikçe umutlar, sırtını dönüyor yüzüme gündüzlerim.
Geceler mi hiç sorma . Gözlerimi hayalinle buluşturup, seni sensiz sevmeye alıştırıyorum kendimi. Unutmayı öğretiyorum karanlık saatlere .Nasır tutmuş ellerimi ellerimde saklıyorum. İçime döküyorum yalnızlığımı. Sonra yeniden topluyorum. Bir tebessüme sarıyorum yüzümü ve sana baktığım kadar manalı bakıyorum dünyaya, geçmişe hasret bir pencereden. O zaman kimseler bilmiyor, kimseler anlamıyor ne çektiğimi. Bir yanım azalırken, bir yanımı çoğaltıyorum seni anlatan şarkıların sözlerinde...
Gözlerimden tanıyorum uzakları, bir de kirpiğime takılmış adımlarından. Yolların sesinin kesildiği yerde donuyor bakışlarım. Sessiz sedasız saklanıyorum gözyaşıma o an.

Ağlıyorum ağlıyorum
Kabuk tutmaz bir yarayım biliyorum
Sesinde kanıyorum her an duyarsın bir gün diye
Ruhumun feryadı, gözyaşımın adı bu
Öyle derin ki yüzümde mazinin yorgun ve dilsiz izleri
Gidilmeden de gidiliyormuş bir kez daha anlıyorum

G i t s e n de b e n d e n , y i n e s e n s i n i ç i m d e n g e l e n.

Kendimle konuşuyorum sessizce. Her şey beni bırakıp gitti diyorum . Alnımdaki çizgi bile ikiye çıkmışken her şey beni bırakıp gitti. Bir gölgem kaldı ruhumda uğuldayan tek başına. Bir de mısralarına hasretini astığım adressiz mektuplarım, açılmamış bir zarfın içinde ömrüme nefes olan...

Onlar da olmasa halimi kime anlatırım ...Yüreğimden geldiği gibi konuşmayı öğretiyorlar bana. Susturmuyorlar senin gibi...

17 Aralık 2013

Arzu Karadoğan