Cüzdandaki resim

• 17 Aralık 2013 Salı 12:43:53

Sizlere anlatacağım anım 95.. 96 yıllarında yaşanmıştır…Muğla’da kaldığım yıllarda şimdiki oturmakta olduğum memleketime sık gelip gidemiyordum.Ailemle birlikte Adana’ya gidip gelmek bayağı sorun oluyordu..

Çoktandır memleketteki annemi ,babamı ve bütün tanıdıklarımı ziyaret edememiştim…Bu yıl bari bir gidip gelelim dedim.tahminen on beş ay sonra ancak müsait bir vakit buldum, ancak izin alıp gitmeye karar verdim.
ama mevsimlerden kış mevsimi.Aslında yaz mevsiminde tatil yapmak güzel şey ama benim meslek durumum ,işim gereği ancak kış aylarında izinli olmama müsaade ediliyordu .

…Telefon ettim annem Anne ve babama, annem:-"oğlum havalar bozuk gelme sonra gel" diyorlar.Aslında onlarda gelmemi istiyorlar ama kış şartlarının olumsuzluklarından etkilenmememiz için razı olmuyorlardı.Yani kaza bela olur diye ..tabi ki onlarda haklıydılar.Bana sorarsanız bir bakıma bende haklıydım..

Çünkü bir askerlik süresi memleketime gitmemiştim..sıla-i rahim yapmamıştım….gitmeyi çok tan aklıma koymuştum…sonra ağbeyim ile irtibat kurdum,,meseleyi anlattım;gel dediler bizim evde kalırsınız merak etme dediler.Evimde var ama kendi evimde o zamanlar kirada idi..Tamam dedim hazırlıklarımızı yaptık .

Yolculuk bitti ilçemize vardık dinlenme tesislerindeki kardeşimin yanına uğradım ..hasbihal ettikten sonra yarım saat mola bitince kendi ilçem olan Pozantı’dan Adana’ya gittik…Annemlerin yanına uğramadım.Dopdoğru ağbeyimin yanına gittim,ne hikmetse eşim Adana’a varır varmaz rahatsızlandı .

…Günlerden hafta sonu olan cumartesi veya Pazar günüydü…pek açık yer yoktu..neyse alacağımız ilaçları aldık sağlık ocağı varmış yakında .nöbetçi eczane den çıktık sağlık ocağına gitmeye yola koyulduk.

Yolda yürürken birde baktım…para cüzdanı al bunu oğlum bi bak dedim…Allah dopdolu bir para cüzdanı dedim içimden..4.. 5 kişi varız boş ver dedik sokakta açmayalım evde hep beraber açarız .içinde ne varsa göreceğiz dedim

…Benim eşimde benle şaka yapmayı çok sever…seni muğla’ya iki kere getirir götürür dedi …işin ayna bakalım…dedi…sonra sağlık ocagın’da işimiz bitti gerekli tedavi ve işlmlerden sonra ağbeyim in evine vardık. Evde yengem bizi bekliyordu

…Kurul oluşturduk toplandık….açtık ki gerçekten eşimin dediği gibi bizi ailece muğla’ya götürür getirir cüzdandaki para..neyse saydık barağı vardı..birde kız resmi vardı ama o kız resmi aynı benim ablamın kızına benziyordu ..sanki Allah ikisini aynı yaratmıştı.arasak bulamayız misali…

En iyisi bunun sahibini bulup verelin sahibine dedik... aradık…cüzdanda pek bilgi yoktu…sadece elektrik abonesi faturası vardı….onun üzernde ki adresten aramaya başladık…ilk vardığımız adres…bize .:-kardeşim postacılarda hep buraya geliyor…sizin aradığınız adres karşı caddelerde olması lazım dedi…aradık bulduk adresi adamlar bizi eve almıyorlardı…

Kardeşim gidin biz bir şey kaybetmedik gidin başka yerde arayın diyorlardı.Baktık almıyorlar kızlarının resmini gösterdik .
Daha sonra kızlarının resmini gösterince ikna oldular….teslim ettik cüzdanı çaylarını içtik…yengeme telefon ettik merak etmesinler diye.Kızlarının da aynı kardeşimin kızına benzediğini de söyledim. Çok memnun oldular ve sevindiler

…Bir süre sohbetten sonra gönül rahatlığı ile evlerinden ayrıldık...sonra ağbeyimin evine gittik..….doğruluktan Allah kimseyi ayırmasın...neye niyet kime kısmet Allah kimseyi haramla imtehan etmesin.Özet olarak bu olay hatıralara önemli bir anı olarak yazılacaktır.
Diyeceğim şu ki ;küçük bir helal lokma büyük haram lokmadan çok iyidir.
En güzel günlerin sizlerin olması dileğimle...
saygılarımla...
M.Ali Ünsal[