hiç kolay değildir bunu söyleyebilmek.
bi kez söylenirse geri alınmayacağını biliriz hepimiz .ve söyleriz işte..hoşçakal..insan en çok sevdiğini canından öte can dediğini bırakıp giderken nasıl olurda o nun hoş kalacağını düşünürde bunu söyleyebilir ki?ya kalan..hoş kalırmı bakarken içinin titrediği,kıyamadığı hani açıpta yüreğinin içine sığdırası giderken..
gitme zamanı gelmişse öncesini düşünürüzde yaşanmışlığın ,sonrasını pek düşünmeyiz yaşayacaklarımızın.....herşeyde aklımıza gelen birlikte yaptıklarımızdır..yada ona ait şeylerdir anımsadıklarımız..kızarmış ekmeği nasıl da çok sevdiği,denize bakarken en uzaklara nasıl baktığı,sokak kedileriyle oynaştığı ve elimizi tuttuğundaki yüreğinin çarpıntısını taa ayak parmaklarımızda hissettiğimizdir..
sevdiğinleysen dünya bile renk değiştirir sanki..konuşmayan kuşlar konuşur,ağaçlar bile dile gelir..yüreğin hiç durmayacak kadar sesli çarpar..duyacaklar diye tereddüt edersin..her şarkı dileğindir..iki kişilik olur tüm slow şarkılar..o vardır her notasında..her sabah aynı heyecanla uyanıp aynı hayranlıkla bakarsın uyku mahmurluğundaki gözlerine..binlerce kez şükredersin iyi ki seviyorum iyiki burada diye..akşamları koşarak gelmek sıkar,uçarak gelmeyi dilersin her alacakaranlıkta kapıya vardığında..sanki bin yıldır görmemiş gibi özlemle sarılırsın ,oysa sekiz saattir ayrı kalmışlığın..
bir gün film izlerde film biter gibi perde kapanır..artık gitme zamanıdır..sanki sinema salonunda gibi oturduğun koltuktan kalkacak gücü bulamazsın..hani kırılır ya elin kolun,boşalır ya için, içi boş korkuluk gibi kalakalırsın..
bugüne kadar şahit olduğun hangi gitmek, bu kadar seni darmadağın etmişti diye düşünürsün..bulamazsın..bu kadar zormu olurdu ki gitmeler..ve geri kalmalar..hani bi şarkı var ya sezen aksu yazmış;
’bir daha bu yolları aynı hevesle yürürmüyüm
kimbilir ne bekliyor kalırmıyım,ölürmüyüm..
ne malum dünya gözüyle bir daha görürmüyüm’
nasılda yakışmış gitmelere bu şarkı..tek sözcük,o söylenmesi en zor sözcük nasılda böyle kalın roman gibi içinde barındırır iki kişinin tek kişi olduğu bi hayatı..
düşünürüm de hiç ağır basmaz birinden biri gitmekle kalmanın..ikiside aynı şekilde acıtır sanki..hoşçakal denilsede ne giden hoşgider,nede kalan hoşkalır...
29 NİSAN 2008