Ender karşılaşma

• 8 Aralık 2013 Pazar 22:03:09

Dün en sadık, en samimi ve en içten dostumla karşılaştım..
Onu sükunet, gerginliklerden uzakta ve koşuşturmadan bulmak ne mümkün..
Hatırlıyorum da devamlı onunla haberleşip de bir arada bulunmayı çok isterdim de olmazdı..
Şans diyeyim çünkü bu defa oldu ve şehir yaşamın klasik sıkıntılarından uzakda idik..
Hasret kaldığım dostumla bir arada bulunmak hoş bir haz idi..
Onun varlığı ile an be an güz havasının tenime değişini hissettim..
Bu temas zaten bir tek onunla var oluyor idi..
Sadece yürüdük ve onun yüreğime dokunuşunu hissettim..
O sustu ben dinledim, ben sustum o dinledi..
Sessizlikle konuşmayı meğer ne çok özlemişim..
Onun sessizliği tarihimizin en güzide varlık sebebini anlatıyor idi..
Onun tenime dokunuşu bana şifa, dertlilere sefa, düşmanlarına cefa idi..
Onun her zerresinin kıymetini bilen var olduğu yerde esasında yok idi..
Onun ağlayışını geceleri kaldırımlar, gündüzleri sular biliyorlar idi..
Sahi size onu hiç takdim etmiş miydim? Ansızın kaptırmışım kendimi ona..
Bulunması kolay ama değerini anlamakta güçlük çekilen dostumun ismi yağan yağmur idi..
Ve evet benim dostum yağan yağmur sadıktır beni ne unutur nede heba eder..
Onun varlığını içimde taşıyorum..
Onunla filizleniyor onunla hayat buluyorum..
Ve elbette benim dostum samimidir o ahde vefa nedir bilir kaybetmemiştir kendisini..
Her yağmur damlası gökten Allah’ın rahmeti olarak bu fani dünyaya iner ve bir daha sıra gelmez..
İşte bir daha sıra gelmediği için benim dostum samimidir..
Kimseye benzemez mertdir..
Ve bununla birlikte dostum içtenliği ile her dokunuşunda bakidir..
Ölümlü bedenime dokunupda kurusada varlığı bendedir..
Onu Alaz unutmaz..

Konçuy (Alaz Serdengeçti) - 08.12.2013