Sizlere anlatacağım öykü, Ankara’nın arka sokaklarında kötü bir olay sonucu yolları kesişen bir çiftin öyküsüdür.
Meltem ile Murat salaş bir barda çıkan büyük bir kavga sonucu tanışırlar, zamanla arkadaşlıkları aşka dönüşür. Meltem hayatın bütün kötülüklerini görmüş, hayatta kimsesi olmayan, zor şartlar altında çalışmış güzeller güzeli bir kızdır. Murat ise sokaklarda büyümüş, kimsesi olmayan ve çöplerden ekmeğini çıkararak geçinen, temiz kalpli, içine kapanık bir gençtir.
Meltem’i de çok sevmiştir, onunla evlenebilmek için hayallere dalar ve sonucunda üzülür, parasızlık yüzünden bir türlü evlenmek istediğini Meltem’e söyleyemez...
Bir gün Murat dayanamayıp Meltem’e evlenme teklif eder, parasız olduğunu onu güzel bir evde yaşatamayacağını, yeni ve güzel eşyalar alamayacağını açıkça anlatır, Meltem ise Bu teklife evet der, Çünkü sevdiği adam yanında olsun hayattan hiç bir şey istemez. Meltemle Murat hayatlarını birleştirmeye karar verirler, gecekondudan yıkık dökük bir ev tutarlar, bir kaç eski eşyayla dayayıp döşerler, birde küçük bahçeleri vardır, rengarenk çiçekler yetiştirirler, birde bahçelerinde dut ağaçları vardır altında oturup kahve içtikleri, şarkılar söyleyip gülüp eğlendikleri, adeta mutluluk timsali gibi bu evde yaşarlar.
Murat her zaman ki gibi geçimini çöplerden hurda toplayarak yapar, zaman zaman Meltem’i de götürür, Meltem için çöpten ekmeğini toplamak en büyük mutluluktur. İnsanlar iğrenerek baksalar da o yine vazgeçmez ellerini çöpe daldırır. Yüzünde kocaman bir tebessümle hurdaları tek tek alır, çünkü; sevdiği adam yanındadır, çünkü ekmeğini çöpten çıkartmak ayıp değildir. Hayatta o kadar ayıplanarak yapılan işler varken, çöpten ekmek çıkartmak ona göre dünyanın en güzel işidir. Çünkü çalıp çırpmıyor, kimseye bir kötülükte etmiyordur...
Bir gün karlı bir Ankara soğuğunda Murat çöpe gitmiştir. Meltem ise evde Murat’ın dönüşünü sabırsızlıkla bekliyordur. Satler geçmesine rağmen, Murat hala gelmez. Gözyaşları içinde Murat’ı beklerken, telefon çalar, meltem telaşla telefonu açar ve bir erkek sesi, eşiniz trafik kazası sonucu hayatını kaybetmiştir der. O an sanki bütün dünya Meltem’in başına yıkılmıştır. Yuvaları ağzından çıkan acı feryatla sarsılır. Sevdiği adam onu bırakıp gidemezdi, daha çocukları olacaktı boy boy. Bahçelerinde koşup oynayacaklardı. Bir yığın hayalleri ve hayattan beklentileri vardı böyle yarım kalamazdı. Bu acı haberi alan Meltem Muratsız yaşayamazdı, hayatta ki tek sığınağı bu adamdı, şimdi onsuz ne yapacaktı?

Meltem günlerce evden çıkmadı. Ne kimseyle konuşmak, ne görüşmek istiyordu. Murat’ın acısı içinde büyüyordu. Uykuları sürekli kabuslarla bölünüyordu. Gene öyle kabuslu uykularla dolu bir gecede, yorgunluktan gözleri kapandı ve oturduğu kanepede uyuyakaldı. Ama bu sefer uykularının arasında Murat çıkageldi. “Hayatımın anlamı, ben yokum diye kendini bırakmamalısın. Yaşamaya devam etmelisin. Sen bu hayatı bütün acılarına rağmen dimdik ayakta durmalısın” der. Murat’ın uykusundaki ziyaretinin sabahı, Meltem silkinir, doğrulur ve bir karar alır. Murat olmasa da, onun hayatına girdiğine göre, onun hatırası için yaşamaya devam edecektir. Meltem mutluluğu bataklık yerinde çöplerde bulmayı öğrendiği için mutluydu ve hayatına o şekilde devam etti.


Melike Melis
Hayatın İçinden Hikayeler