‘’Bir vardın hiç yoktun. Söylesene bu masalın sonu nasıl mutlu bitebilir ki? ‘’

Anlamlara bakmadan anlamayı öğrendim. Gözlerine bakmadan gönlüne bakabildiğimde oldu. Ama tek taraflı sevişim. Beni sevmene yetmedi. Seni gönlümün başköşesinde ağırlasam da, senin için bir kimse bile olamadım. Sana koşar adım geldim hep. Sense kaçar adım uzaklaştın benden. Yapmadığım delilikler kalmadı. Uğruna ailemi, arkadaşımı ve dost bildiklerimi de karşıma aldığım oldu. Sense bir gülümsemeyi bile çok gördün bana. Çok gördün çok hürdün. Birini seviyor olmayı bile ihanet saydın. Oysa etrafın seni sevmeyen insanlarla doluydu. Onların aldatmacı gülüşleri çaldı hep kalbini. Sana değil kendime kızıyorum aslında. Çünkü bende senin gibi aldatmacı gülüşe vuruldum. Sen onlardan medet umdun. Bense senden. Beyhude bekleyişler içinde geçti hep yıllarımız. Çocukluğumuzu, sevinçlerimizi, en masum hayallerimizi bir saklambaç oyununda kaybettik. Bir daha hiçbir yerde rastlamadık çocukluğumuzun hatıralarına. Sen hep çocukluk yaptın. Yıllar bile seni büyütmedi. Hep gerçeklerden kaçıp yalanlara sığındın. Hep uzaklaştın geçmişinden. Fakirliğin getirdiği bir nefretin vardı geçmişe. Giyemediğin topuklu ayakkabılar. Okul kantininde yalnızca bakmakla yetindiğin sandviçler. Katılamadığın etkinlikler, en büyük hayalinken en büyük hayal kırıklığın olan mezuniyet balosu.

Yaşadıkların kolay değildi. Ama sen zoru değil hep imkânsızı istedin. Ulaşamadıklarının delisi, ulaştıklarının nankörü oldun. Elindekilerle yetinmeyi, şükretmeyi hiç bilmedin. Hep hayal kurdun içinde benim dışında herkesi barındırdığın. Beklide ben senin hayal kurdundum. Bu yüzden hep kaçtın benden. Bilmediğin bir şey vardı. Tüm bildiklerini anlamsız kılacak. Bunu anlaman yıllarını aldı. Aşktan kaçmak, hiç ölmeyecekmişsin gibi yaşamaktı senin için. Oysa sonsuz bir hayat için sınırlı bir yaşamı seçtiğimizi hiç bilmedin. Bu hayat sınavında en büyük imtihanım sen oldun. Bir insan en çok neyi isterse en büyük imtihanı o olurmuş. Seni ölürcesine istediğime rağmen bir türlü ulaşamadığımda anladım. Ama unutma sevdiğim. Sende bir gün yakalanacaksın aşka kaçmak yakalanmaktır aşka bunu hiç unutma. Dedim ya işte


‘’Bir vardın hiç yoktun. Söylesene bu masalın sonu nasıl mutlu bitebilir ki? ‘’