YAŞAMAYA YEMİN...

• 3 Aralık 2013 Salı 18:05:31

üşüdüm demek için çok geç kaldım. kapı eşiğine atılmış seste o çocuk ağlıyordu sanırım. nedenini sordum: beni azarlarcasına sanane dedi utangaç bir yüz ifadesi doğrusu beni bile kıskandırmıştı.yanına oturdum ve hiç konuşmadan sustuk bilmem kaç zaman oldu sonra bana dönerek ben senim peki sen kimsin dedi.

şaşkındım usulca kendimi geriye çektim ve bu garip durumu anlamaya ve zihnimde şekillendirmeye çalıştım. yorulmuş olacaktım ki, garip bir sesle kendime geldim. o ses bana uyan diyordu ve ben uyanıktım. ya da bana öyle geliyordu. üşüyordum ve vücudumu hissetmiyor adeta mumyalanmış gibi hareketsiz ve şuursuz kalmıştım.sanki bir daha uyanmamaya yemin eder gibi inatla cevapsız kalıyordum sorular karşısında anlamı yoktu çünkü benim için.

biraz olsun dinlenmiş gibi hissettiğimde artık sorması gereken aslında bana ne olduğu ve neden burada olduğumdu ama bunu söylerken bile çevremdeki sesler kendi sesime karışmış olacaktı ki, feryadımdan kimsenin haberi yoktu. sonrası hatırımda kalanlar bir kez daha uykuya dalmıştım.ve o ses haydi uyan artık sen buraya ait değilsin diyordu. ve bende uyandım korkunç olmasa da etkileyici bir rüyanın sırlı bir telaşı ile yerimden kalktım. ve ey hat dedim seni tekrar tekrar yaşamaya yemin....