İkram

• 2 Aralık 2013 Pazartesi 17:15:14

İkram

Sevgilim, sen bana Allah’ın ikramısın…
Sevgilim, sen bana ruhunu açtın ve ben sana maddi hiçbir şey vermedim; bekleme, vermeyeceğim de… Ruhun, maddi karşılığı yok çünkü! Ben de ruhumu sana açtım. Sen bana en değerli şeyini ikram ettin, ben de sana ikram ederim en değerli olanı. İşte senin en değerli ikramına, bir mücevherle karşılık vermek bu ikrama değer biçmek olur ki böyle değerli bir mücevher daha bulunmadı…
Mücevherle gönül almaya çalışanların karşılıklı lanet etmesini izliyorum! Zavallılar! Birbirlerinden neler bekliyorlar? Saygı bekliyorlar, sevgi bekliyorlar! Merhamet dileniyorlar!
“Misafir, umduğunu değil bulduğunu yer” denir!
Aslında ikram edilen ne ise onunla ya yetinir insan ya da başka ikrama bakar!
İnsanlar birbirinden beklentiye girmez ise karşılıklı ne ikram olursa onunla mutlu olduklarında ikramlar da açılır. Sorun şurada; beklenti yüzünden insanlar karşılıklı ikramda bulunamıyor! Hep ikram edilsin istiyor kendisi ikram etmiyor! İkram etse bile ikramının kat kat fazlasını bekliyor. Bu nedenle insanlar veremiyor ve devamlı birbirine kazık atmakla meşguller! Beklentili verenler, zaten kaşıkla verip kepçeyle istiyor! Hatta maddi açıdan değerli bazı şeylerle mesela mücevherle ruhunu istiyor birbirlerinin!
Bir ruhun ederi nedir?
Bir insan, insanlık kadar değerlidir. “Adem” hakikatinde tüm insanlık var. Bir insanda da “Adem” hakikati var! O halde bir insanın değeri başka bir insanla asla ölçülemez! Hatta terazinin bir kefesine bir insan koysanız, diğer kefesine gelmiş ve geçmiş insanların tamamını koysanız kefe eşittir! Bu hakikati anlamaya çalışmak insanın kendi değerini anlaması açısından önemlidir! Öyle ise bir gönle girmek tüm insanlığı kapsamaktır! Sözü nereye getireceğim; hakkıyla iki kişinin birbirini sevmesi tüm insanlığın birbirini sevmesiyle aynı etkiyi yapar! Doğru duydunuz, evet; hakkıyla riyasız, beklentisiz iki kişinin sevgisi evrendeki tüm insanların sevgisine denk olabilir. Potansiyel olarak bu böyle! Zerre küllün aynısı, aynası hakikati de burada saklıdır aslında. Ha bir zerre, ha tüm kainat; fark etmez. Bir zerre patlarsa, açılırsa kainat açığa çıkar! Bir insanda da tüm insanlık saklıdır!

Son tahlilde; sevelim, sevilelim! İki kişinin hususi sevgisi tüm insanlığa yetecek kadar nur üretebilir! Bu hakikati açığa çıkarmak için sevişelim. Unutmayalım ki sevgi, en büyük ikramdır!

Selametle,
Ahmet Bektaş