Kâh “Teşekkür ederim.” Kâh "Allah’a ısmarladık.” Kâh "Evet, öyle olsun" anlamlarında kullanılır. Her gün kullanırız belki de lakin tılsımını bilmeyiz, düşünmeyiz asla!

Ne kadar da yakışıyor bize! Ne kadar da şık duruyor dilimizde? Ne de güzeldir dile yapışıp kalan içten bir eyvallah!

Eyvallah okuyucu eyvallah yazıcı; eyvallah âşık, eyvallah maşuk! Herkese eyvallah, her şeye… Kalp içinde olana, baş tacı olana; dost olana, yâr olana, yoldaş olana, refik olana, habip olana, Leyla olana, fikrimin ince gülü olana kocaman bir eyvallah!

Uzakta olana yakında olana en mühimi kalpte saklı durana eyvallah her daim! Çekip gitmektir bazen. Baş göz üstünedir bazen. Kabulümdür her muhtevasıyla her kullanımıyla. Eyvallah balam, eyvallah adam, eyvallah babam!

Tasavvufidir bu söz, dinidir, yeri geldi mi harbidir, hasbidir: "Hayır ya da şer, ondan gelen her şey kabulümdür" Günümüzde birçok kelimenin yerini alan, bir nevi kurtarıcı, benim de çok sevdiğim kelam. Selamünaleyküm aleykümselam! “Hakla kabul ettik, haktandır.” manasına gelen ve tasavvufta geniş yeri olan söz. Ondan geldik ona döneceğiz, bütün hikâyesi budur yaşamın. Yalama olmanın, yalaka olmanın, ezilmenin büzülmenin, gururlanmanın, kibirlenmenin bir manası yok! Kimseye eyvallah etmeden herkese eyvallah!

Yakana da eyvallah yıkana da! Kırana da yırtana da! Kızana da kaçana da! Kör olana da sağır kesilene de, beyaza da siyaha da, sağa da sola da eyvallah!

Kimseden yardım ve iyilik beklememek, kimsenin minneti altına girmemektir Eyvallah. “Bu yaşa kadar kimseye eyvallah etmedim, bundan sonra da edecek değilim.” demektir. Ne de güçlüdür eyvallahı taşıyabilen yürek! Ne de yakışıklıdır, ne de güzeldir? Kalpten bir “Eyvallah!” gelsin size.

Mevlana ne de güzel demiştir:

“Gözlerinin gördüğünü yüreğinin gördüğüne değişiyorsan eyvallah.

Yüreğinin gördüğünü gözlerinin gördüğüne değişiyorsan eyvah eyvah!” Kalp gözü açık olana, gönül evi mesken olana eyvallah!

Gül cemalini görmektir talebim. Güllerini derip koklamaktır arzum. Pervane olup yanmaktır alınyazım. Mansur olup dara çekilmektir hedefim. Gama tutulmaktır Mecnun misali Kâbe’ye varıp derdimin artması için dua etmektir niyetim, bülbül olup ötmektir sabaha değin ve ölmektir Gül’ün mahmur yanaklarında. Gece gündüz inlemektir bir hasta gibi.

Eyvallah başucu lafzımızdır. Kasrımızdır. Tahtımızdır, tacımızdır.

Eyvallah kabul etmektir başa gelen her şeyi, herkesi. Baş üzre oturtmaktır, kalp içre mihman etmektir.

“Daimi’dir ehli iman

Eylenmez gönlümde güman

Özümü dosta tercüman

Verdim eyvallah eyvallah” Âşık Daimi…

Sövene eyvallah, dövene… Övene eyvallah! Gidene gelene eyvallah; gülene ağlayana… Sevene sevilene eyvallah!

“Eyvallah ne güzel bir sözdür.

Bazen kabullenmiş,

Bazen boş veriş,

Bazen de yol veriş.

Ama sonunda hep bir rahata eriş,

O zaman her şeye, herkese Eyvallah!” Bedirhan Gökçe… Ne güzeldir bunu diyebilmek, yaşayabilmek doyasıya, ruhunu idrak edebilmek ve yaşama uygulayabilmek?

Eyvallah herkese… Bir selam mahiyetine… İyi ki varsınız niyetine… Baş üstüne diye… Sana da eyvallah Küçüğüm bana da eyvallah! Sana da eyvallah Papatyam bana da eyvallah! Sana da Züleyha, sana da Yusuf! Sana da Leyla, sana da Mecnun!

Eyvallah!