’’ Şibumi’yi okumalısın, sana benziyor’’ demişti biri... Neyini okuyayım Şibumi’nin! Ne gereği var ? Bu dünya benim gibi bir piçi kaldıramaz iken şimdi bir ikincisine mi bel bağlayacak!

Benden önce Nietzsche vardı. Weimar yöresine has biraz da bizim maraşlı dayıların bıyıklarına benzeyen bıyıkları... Sahi ömründe ayran içmiş midir? İçmemişse ne kaybetmiştir yada ayrandan kirlenen bıyıklarını gömleğinin koluna silmiş midir? Metafor,ironi ve aforizmalarını unuttum. Aklımda kalan tek şey; zavallı öz kız kardeşi Elisabeth ’e saplantısıdır. Benden önce Nietzsche vardı; Friedrich Wilhelm ... Kız kardeşime yada bir akrabama aşık değilim. Kız kardeşim yok olsaydı öldürürdüm.İlgiyi bölüşemem ben. Hiç kimseye aşık değilim ve artık olmam ama yaşasaydı beni bir tek o anlardı. Yada sekseniki yıl önce doğup,doğduğum gibi konuşabilseydim...

Biryetmişsekiz boyum.İki santim daha olsaydı birseksen diyebilecektim ! O zaman uzun boylu sayılacaktım işte,heyhat! Erkeklerin hayatı santimlere bağlıdır. Çok ciddi bir mesele bu en azından bizim coğrafyada. Ego ve uzuv uzunlukları, arşın arşın ! Coğrafyayı okulda da sevmedim ben. Matematik ile aram pek iyi olmadı ama o beni sevdi,kabullendi. Mezun olduktan sonra bile yakamı bırakmadı. Hep yeni problemler, denklemler koydu önüme bol bilinmeyenli.Kimileri bilinse de çözümü istenmeyen! Santim santim tükenmeme izin veren herşey bir de matematik eklendi. Bu yüzden uzun boylu olan hiçbir şeyi sevmem ben ! o kadar da uzun boylu değil ! Biri dışında... Adamım John Clayton Mayer ! Boyunu anası-karı Margaret’ten alan Irish gırtlaklı Connecticut’lı. Bir tek onu sevdim tüm bu uzunluk ölçütüne rağmen. İkibinaltıda ’’I Don’t Trust Myself’’ ı dinlediğimde küçük bir suç yüzünden hapisteydim ve içki içememek ,uyuşamamak ve beyin hücrelerimi yakamamak üzüyordu beni. Üç ay onun parçasıyla kafamı ettim,kafama ettim. ’’

bir/ikintiler-i.kenar