Şehirde Bina görmekten sıkılmıştım.Deniz kıyısına atmıştım kendimi bir hışımla .İzmirin bütün güzel araçlarını kullanarak.Otobüs,metro ,vapur...bir özel uçak hariç...Neyse gideceğim yere gittim bir şekilde..tatlı anılarım oldu..Nejat babam.Mustafa abim,çaycı kemal ve daha birçokları daha çok yaşlılarla kaynaştım tabi hava sonbahardı güzel insanlardı hepside..Çalışanlar ...Pazar kurulmuştu daha neler neler anlatmakla ve yazmakla bitmez..Neyse ilk önce denize gittim deniz kıyısına spor yaptım.dolaştım sahilde .Denize bir güzel kafamı soktum...Deniz çok tatlı bir şekilde poyrazla beraber birden dalgalandı..Hoştu O yassı taşları denize atmak daha bir hoştu .Ondan önce denizin kirliliğini fark ettim.Çevreci duygularım kabardı..plastikler,şişeler,cigaralar,ne ararsan vardı.Balıklar yoktu?
Sonra arabadan biri indi.Yanında bir av köpeğiyle..Bana şöyle dedi daha önce geldin mi buralara...Bende 5 -6 sene önce yatla sevdiğim arkadaşlarımla gelmişliğim oldu dedim..Ben konuyu değiştirdim..Mavi bayrak takılacak yer dedim...Buraları...O da bana ben insanlardan bıktım dedi...Neden dedim...Hayvanlar daha dost dedi bana göre hiç olmazxsa sadık dedi benim köpeğim bana dedi...sonra ikimizde ayrıldık tatlı bir şekilde..Hoş bir adamdı benim gözümde ...Zaten bütün insanlar güzeldir..Tüm dünya...Sonra kendi kendime ben de insanım dedim....Bu şekilde o abimii kaybetmemiş oldum..Çünkü içimden mırıldandım ...Bir insan gibi.Unutmayın bir dost kazanmak çok zordur...Hayatta...Düşman kazanmak çok basittir.Akıllı olan kazanır...Elması kızarır....Güle güle kalın ...Sami...........