Tasalanma,adını anmıyorum hiç kimsenin yanında,lakin sürekli içimden mırıldanmaktan da yoruldum.İsminin anlamına bir türlü bakamıyorum,benim için tek bir anlamı var oysa,"hayal kırıklığı".En zoru yenildiğini kabul edememek,bir savaştan mağlup çıkmak,yaralanmak,üstelik o yaraları saracak hiç bir şeyin olmaması.Ve günden güne daha çok kanaması,bunları sana ne ben anlatabilirim,ne de sen anlayabilirsin.Her gece hayal kurarak (olmayacağını bildiğin halde) uyudun mu? dedim ya işte,ben anlatamıyorum,sen de anlayamıyorsun.Sen gidiyordun sevgilim,sen gidiyordun ve tek bir kelime bile söyleyemiyordum.Bahaneler sunuyordun önüme,ben ne kadar geldiysem sen o kadar gittin.Ben ne kadar sevdiysem sen o kadar sustun.Yine başkalarına gitmişsin adam.Onlarla gülüşmeye başlamışsın.Halbuki ben,sen gülerken o gözlerinin kenarının nasıl kırıştığını bir başkasının izlemesine katlanamam.Sokağın ortasında ne yapacağımı bilemedim,arabanın önüne atsam kendimi bir an için acır mıydı için? Sanmıyorum. O yüzden çabucak toparlanıp bu deli saçmalıklarını bir kenara koydum.Artık yorgunum.Gel desen gelemem.Yine git diyeceğini bildiğimden onca çabayı yine boş yere harcayamam.Artık alıştım zaten yokluğuna.Ara sıra özlüyorum işte,gelmeyeceğini bile bile umutlanıyorum çoğu zaman.Hazır yine aklıma gelmişken söyleyeyim,beni seveceğini hep bekledim,hala bekliyorum.