Ne pembe ne siyah hayat mor,cezbedici bir mor...

• 24 Nisan 2008 Perşembe 19:34:51

Battı balık yan gider misali paramparça edilen hayatlarımızın parçalarını toplamaya çabalıyoruz. Saklanmak için kafasını kuma gömen devekuşları gibi kendimizi
-ne kadar gömebiliyorsak- hayallerimize gömüyoruz. Cesaretimizi toplayıp hayallerimizin arasından sıyrıldığımızda, gerçeklere döndüğümüzde ise asla kapatamayacağımız dende yaralıyoruz benliğimizi. Sonra soruyoruz kendimize -ne için tüm bunlar; oyunlar, maskelerimiz, ne için...Cevabı duymak istemiyoruz, kapatıyoruz kulaklarımızı ama nafile.Duyuyoruz yine gerçekleri.Gerçekleri her duyduğumuzda içimizde katil olup öldürüyoruz içimizi.Ölü ruhlarımızı toplu mezar mahiyetinde bedenlerimize gömüyoruz. En sonunda ağlıyoruz, sadece ağlıyoruz. Lakin ne için ağlamamızı bilmediğimize de ağlıyoruz, ağlamamız gerektiğini bildiğimize de...