Bugün 10 Kasım 2013!
Gidişinin tam 75.yılı. Güneş; bir bulutun arkasına gizlenmiş, ürkek bakışlarla izliyor sensizliğin verdiği derin ızdırabı. Ağaçlar sessizce yakıyor ağıtlarını, kuşların dilinde kekremsi bir tat.
Gökyüzü gözlerin kadar mavi olamadı senden sonra. Rüzgar; tarlalardaki sarı başakları saçlarınmış gibi okşadı senelerce.

Anneler çocuklarına hep seni anlattı, unutturmaya çalışanlara inat! Ve onlar her sabah kürsüdeki resmine günaydın dediler. Derin Mavi gözlerinden günaydınların en güzelini aldılar usulca...

Bir zamanlar gölgenden bile korkan fareler; şimdilerde aslanı miyavlatma, kendilerini de kükretme çabasındalar.

Saat dokuzu beş geçti yine bu gün..
Yine acı acı feryad etti yokluğuna sirenler...
Kuşlar uçmadı, rüzgar esmedi, Anavatan yetim kalışına ağladı yine.
Samsunda sabırsızdı vapurlar, ’Gel ! Çık gel yine’ dediler sana. Denizin tüm hırçınlığını bastırdı umutlar. İpek bir yorgan gibi pürüzsüz o da sana ’ Gel’ dedi için için...

Bir bilsen daha neler var anlatmak istediğim! Kalemim yorgun, gönlüm kırgın. Bir yerlere sürüklenmekteyiz, planlar örtülü, milletin gözü boyalı...


Ve en acısı da ’Muhtaç olduğumuz kudretin damarlarımızdaki asil kanda mevcut’ olduğunu bir çoğumuz hala bilmiyor...
Bilenler ise Türk’ü yeryüzünden silme çabası içinde!


SESSİZ PERİ
(S.YILMAZ)