bir zamanlar sende hatırlarsın komşularımız vardı ton ton teyzeler sakalı bacağına dolaşmış amcalar ya da çocuk olduğumuz ve genç abilerden özenti laflarımız vardı birbirimize sataşır sonrada yatışır barışmalarımız vardı. bir de kız arkadaşlarımız vardı evcilik oyunu oynar ya baba olurduk ya da dayı amca ama sonunda oyun dağılır erkekler maça giderdik ...

bir de o klasik oyunlarımız vardı gazoz kapağı totolar sek sek taşlar fakir düşlerin oyunu ya da zenginlik küslerine karşılanan oyunlarımız vardı sevmelerimiz vardı hiç sevilmediğimiz kadar küçük büyük herkes bizi tanırdı sevimliydik ablalar yakışıklı abiler delikanlı mavralarıyla karşılarlardı bir de annemizin azarlı çağırmaları babalarımızın çılgın bakışları altında dağılan o çocuksu ağlaşmalarımız ...

şimdiler büyüdü aman ne iyi oldu diyebilen yok denecek kadar az sanırım utangaç bir zamandan aşırı zevklere kurban olunmuş haller sıralanı verdi... düşünmek artık yetmiyor hayaller içinden geçip daha ötesi yıkılmayan yıkamayacakları gururuna kapılıp her zaman ki keşkeler vuruyordu bizleri bizler ise hala o keşkelerin peşinde büyüdüğümüz zannederek küçülen hayatlarımızı yazıyorduk...

SANKİ HİÇ YAŞANMAMIŞ GİBİ...