hayvanlar bile sahip yavrularına ama insanlar sokağa bırakıyor
Az önce Nermin kaçarın yazısını okuyunca aklıma geldi.
Geçtiğimiz Pazar günü kırk gün önce vefat eden bir yakınımızın lokması vardı.
Şimdi adet oldu
lokmalar sokakta dökülüyor gelen geçen alıyor dağıtma telaşı yok.
Gelen giden alan telaşı içinde bir genç gördüm.
Tam yaşını tahmin edemem.yirmi gibi var mıydı bilmem üstü başı perişan kir pas içinde
Elinde bir torba meğer baliciymiş.sarhoştan beterdi,lokma verdi yanımdaki arkadaş ,alıp yedi
Bir köşeye büzülüp öylece bizlere bakıyordu o kadar ifadesizdi bakışları ki ne düşündüğünü anlamanın imkanı yoktu.
Uzun ca oturdu bir daha verilim dedik istemedi.
Yanımıza bir hanım geldi elinde çanta vardı .
Birden o çocuk kadının yanına gelip para istedi.
Hepimiz şaşırdık kadın yok diyor ama o dinlemiyor ver diyor beş işareti yapıyor
Kadıncağız çantasın açtı yok bak dedi .
Nasılda korktu ben duramam deyip kalkıp gitti genç çocukta buradan para çıkmaz diye yürüyüp gitti.
Duymuştum sokak ta var bunlardan diye de görmemiştim
Nasıl üzüldün anlatamam hala aklıma geldikçe kahroluyorum
Kim bu anne babası yok mu bir yakını ailesi nasıl düştü bu derdin içine nasıl müptela oldu
İşte böyle çocuklara sahip çıkmalı diyorum
Ama nerde bizler bile korkuyoruz bunlardan kim sahip çıkar ki
Rabbim yar ve yardımcıları olsun
İşte hayvanlar bile sahip çıkıyor yavrularına ama insan oğlu doğurup bırakıyor sokağa
Ayşe Karan
YORUMLAR
Onlar bir aile ortamında yaşasaydı...
Kim bilir ne cevherler ortaya çıkardı...
Yüreklerindeki güzellikler dilenmek için değil, belki sevgi için ortaya dökülürdü.
Bir çocuğu lokantaya çağırıp kendisine ekmek içi döner yaptırmak istemiştim...
"Ama dışarıda kardeşim de var." dedi...
Kardeşi açken boğazından geçmeyecekti onun...
Canım yavrum...
Paylaşım için teşekkürler...