Şehir terk edilmiş sokaklar bomboş ışıklar sönmüş sanki zaman durmuş gibiydi.
Karanlık geceyi yırtarcasına bir feryat ortalığı çınlatıyordu,çaresizlik ne kadar da zordu ya rabim.

Genç bir kız ağıt yakarcasına babam diyordu babam..
Hastane koridorları genç kızın sesiyle çınlıyor hatta onunla ağlıyordu.

Henüz hayatının baharında bu ne yüktü omuzlarında nasıl bir kaderdi yaşadığı? Gözlerinden yağmur damlaları dökülüyordu, bu sefer o damlalar bereket değil yokluk yoksulluk du yağan...
Sessiz kalmaktan başka çare yoktu biliyordum ki ne söylenirse söylensin genç kızın acısı dinmeyecekti..
Yanına yaklaşıp elimi omzuna koydum başını çevirdi yaşlı gözleriyle öyle baktı ki yürekler acısıydı hali.
Hadi kalk ablacığım rabbim seni duyuyor biliyor halini sakın isyan etme dedim ama nafile ,nasıl dedi nasıl adalet bu insanlıkmı olanlar diye haykırdı.

ELimi uzattım tuttu zor kalktı ayağa boynuma sarıldı hem söylüyor hem ağlıyordu babam ölüyor abla elimden birşey gelmiyor para lazım bense bulamıyorum dedi.

Bir ara diyaliz hastası olan birine takılmıştı gözüm aynı hasta yine vardı doktorla konuşuyordu halinden bitkin olduğu anlaşılıyordu.

Doktorun nakilden başka çare yok dediğini duydum..

Genç kız birden o tarafa doğru yürüdü ben dedi ben veririm o böbreği size ama babamın tedavisi için para lazım sizde bana bu iyiliği yaparsanız dedi.
Aslında iyilik dediği kendi böbreğini satışa çıkarmasıydı babası için hayatını riske atmasıydı.
O an insanlığımdan utandım nasıl olurdu da koskocaman bir millet bir hastaya sahip çıkamazdık bunca kişi ne işe yarardık?
Diyaliz hastası olan bey kızı yanına çağırdı tamam baban iyileşecek dedi...
Ancak bir şartım var benimde dedi sandım ki kabul edecek kızın teklifini korkudan kızın kolundan çektim..
Adam yorgundu her halinden belli oluyordu zoraki gülümsedi korkmayın düşündüğünüz gibi değil dedi,sonra kıza bir kağıt uzattı yarın bu adrese git dedi ismini söyledi zaten kağıtta da yazıyormuş ismi.
Sonra anladım ki bu adam iş adamıymış hani insanlığımdan utanmıştım demiştim ya şimdide bu şekilde düşünmüş olmanın pişmanlığını yaşadım.

Adamın kıza verdiği meğersem iş için fabrikasının adresi imiş .Merak ettim belki bir hafta kadar olmuştu hastahaneye gitmiştim hemşireye sordum hatırladı evet dedi o kızın babası tedavi oldu dedi.
Hani kızın böbreğini satmak istediği adam vardı ya dedim hemşire gülümsedi oda ameliyat oldu nakil yapıldı dedi.


Şuan buradamı diye sordum evet dedi adamı ziyaret ettim.

Aniden bulundu böbrek dedi şaşılacak şey dedi. Oysa ki rabbim in hikmetinden sual olunmazdı.Aniden değildi o kızın feryadını duydu rabbim orada bulunanların dualarını duydu ve bir kez daha mucizesini göstermişti.

Tevekkül edip hak_a yönelmekle nelerin hal yoluna gireceğini bilsek belkide bu kadar umutsuz yaşamayız..

Dua ediyorum rabbim yeni nesillerimizi maneviyatla nasiplendirsin kalplerine allah sevgisini merhameti versin..
Nice mucizeler yaşanması dileğimle...


SON EYLÜL